11
Een briefkaart uit Duitsland
Aan den heer J. Jaspers
Veluweweg D 66
Gem. Harenkarspel, Noord-Holland
Niederlande.
Vohrenwald. 12/8/44.
Jan, Neeltje en kinderen
Hier een kaartje van me. Hoe gaat het met jullie? Ik hoop van goed.
Zelf maak ik het ook goed hoor, ’t Is hier steeds mooi weer geweest,
maar nu regent het wel eens een beetje.*)
’t Eten is hier wel goed, hoewel het beter is geweest. We zaten eerst
in een mooier lager als Vohrenwald, maar ’t gaat hier ook wel
hoor. Is er nog nieuws in ’t Waarland. Jullie schrijven wel eens een
berichtje terug hé. Nu de hartelijke groeten aan allemaal en tot een
spoedig weerziens. daaaag. Oom Siem.
Absender: S.J. Jaspers
Gemeinschaft Vohrenwald
über Hannover.
De woningbouwvereniging Goed Wonen
vroeg een nieuwe administrateur, die ook
moest zorgen voor het ophalen van de
huur. In het notulenboek van deze vereni
ging staat: in de bestuursvergadering van
31 Juli 1937 is wegens overlijden van
den heer P. Bekker, in diens plaats be
noemd den heer J. Jaspers te Waarland,
daarvan mededeling zou worden gedaan.
Daarnaast trad hij toe tot het bestuur van
de plaatselijke Rabobank, toen nog Boe
renleenbank Harenkarspel-Oost geheten.
Jan Jaspers was eerlijk en integer.
Hierdoor kreeg hij het vertrouwen van
zijn mede-bestuurleden, die graag ge
bruik maakten van zijn kennis bij de
waardebepaling van onroerend goed.
Hulp van zijn broers
In Waarland en omgeving kreeg Jan
Jaspers veel verzekeringsklanten en op
kantoor was daardoor het nodige werk
te doen. Als inspecteur van De Brand
waarborg van 1816 was hij veel van
huis, waardoor iemand met kennis van
zaken aan de Veluweweg dringend nodig
was. Zijn negen jaar jongere broer Ben,
die geen zin meer had in het metsel- en
timmervak, kwam na het behalen van de
daarvoor benodigde diploma’s bij Jan op
de aanleg en onderhoud van de wegen en
bruggen binnen de gemeente.
kantoor. Maar een hele dag tussen vier
muren benauwde hem en als de gele
genheid zich voordeed, pakte hij de fiets
en ging klanten bezoeken. Ben praatte
graag en dat kwam hem in dit vak goed
van pas.
Na jaren bij zijn broer gewerkt te hebben,
begon Ben vlak na de Tweede Wereld
oorlog een eigen administratiekantoor
in het leegstaande brandspuithuisje
tegenover De Posthoorn. Bijna tien jaar
later emigreerde hij met zijn vrouw en
drie kinderen naar Amerika, waarna
Piet Zuijdam het administratiekantoor
overnam.
Zonder hulp heeft Jan Jaspers nooit geze
ten. Toen Ben in 1947 bij hem wegging,
kwam zijn jongste broer Siem op kan
toor.
Deze had een opleiding tot metselaar ge
had, maar had dit vak door omstandighe
den maar kort uitgeoefend. In 1944 was hij
tewerk gesteld in Duitsland. Na de oorlog
wilde hij bij de marechaussee. Dit lag hem
niet en hij kwam weer terug naar Waarland.
Siem was na zijn terugkeer uit Duitsland
22 jaar. In zijn avonduren behaalde hij de
voor het kantoor benodigde diploma’s.
Vooral het cijferwerk en het ordenen van
de verzekeringsadministratie en de pol
der archieven deed hij met veel plezier.
Er was in die tijd een strenge censuur. Men stuurde alleen briefkaarten door, waarvan de tekst was gecontroleerd.
Toen Siem Jaspers terug was uit Duitsland vertelde hij, dat hij met: Nu regent het wel eens een beetje, bedoelde dat
er toen af en toe bommen vielen.
I
