10
Naast zijn rol als tussenpersoon bij de aan-
en verkoop van woningen en bedrijven had
Jan Jaspers een bijzondere bevoegdheid
gekregen. Bij Koninklijk Besluit werd hij
benoemd tot zaakwaarnemer-administra-
teur, waarmee hij het recht kreeg tot het
opmaken en passeren van transportaktes
van onroerend goed. Dit recht werd uit
sluitend toegekend aan personen die daar
voor de deskundigheid en de juridische
kennis hadden. Jan Jaspers tikte de aktes
uit op zijn schrijfmachine. Er mocht geen
enkele tikfout in de tekst voorkomen en
als toch een verkeerde toets was gebruikt,
moest de akte opnieuw worden uitgetypt.
Soms kon een enkel woord worden her
steld door een renvooi in de kantlijn. Voor
het passeren van die aktes kwamen kopers
en verkopers op kantoor om deze na voor
lezing te ondertekenen.
Een verzekeringsagent moest potentiële
klanten over verschillende maatschap-
pijen kunnen adviseren. Om die keuzemo
gelijkheid te bieden nam Jan Jaspers in
1930 de verzekeringsportefeuille over
van Th. Tromp uit Zijdewind. Deze porte
feuille met een premie-omzet van f 1.000.-
bestond grotendeels uit verzekeringen
van de Noordhollandsche Brandwaar-
borg-Maatschappij van 1816. Al spoe
dig had de directie van de Brandwaar
borg in de gaten dat Jaspers veel bouw
kundige kennis had en goed met klanten
Jan Jaspers werd ook in makelaarskringen
gewaardeerd om zijn kennis en inzicht. Zo
maakte hij, kort voor zijn beëdiging in 1927,
al deel uit van het Hoofdbestuur van de
Nederlandsche Broederschap van Gediplo
meerde Makelaars (voorloper van NVM,
Nederlands Verbond van Makelaars). Deze
hoofdbestuursleden kwamen uit Amster
dam, Rotterdam, Utrecht, Apeldoorn,
Hilversum en.dus ook uit Waarland.
kon omgaan. Twee jaar later werd Jan
Jaspers aangesteld als inspecteur/schade-
regelaar van deze maatschappij. Als een
van de eersten in Waarland had hij een
auto. De aanschaf hiervan was noodzake
lijk, want hij moest in heel Nederland
contacten onderhouden met agenten van
de Noordhollandsche van 1816 om brand
en stormschades te taxeren en vervolgens
de betreffende zaken op de juiste manier
af te wikkelen. Als hij thuis kwam, werkte
hij dezelfde dag nog de rapporten uit. Vaak
tot ’s avonds heel laat.
Voor f 25.- per jaar
De leden van een polderbestuur werden
gekozen uit de ingelanden. Vaak praktisch
ingestelde personen die naast hun dage
lijkse werk voorzitter waren, notulen
schreven of de financiën bijhielden. In de
loop der tijd begonnen de waterschapsbe
sturen in te zien dat hier verandering in
moest komen. Schrijfvaardigheid, kennis
van het Kadaster en contacten met de over
heid waren belangrijk. Het bestuur van
de Smuigelpolder had in 1935, na het over
lijden van zijn secretaris-penningmeester
Jan Bos, een vacature en wist dat Jan
Jaspers dit baantje wilde overnemen. De
ingelanden hadden geen bezwaar en Jan
Jaspers werd benoemd met een vergoe
ding vanf 25.- per jaar. De Smuigel was
een kleine polder, maar toch was er veel
werk te doen. Wat te denken van alle cor
respondentie met de Provincie aangaande
het graven van het kanaal Alkmaar-Kol-
horn? Jaspers verdiepte zich in deze mate
rie en hij was nauwgezet en vasthoudend.
De andere polderbesturen merkten dat hij
goed werk deed en het gevolg was dat bij
aftreden van een secretaris van een van
die polders het secretariaat aan Jaspers
werd toevertrouwd.
Ook werd hij secretaris van de Banne
van Harenkarspel. Dit was een bestuurs
lichaam dat verantwoordelijk was voor
