41
Een prachtige ruime
baan met de molen op
de achtergrond.
dan een halfjaar voordat de gemeente
hiervoor een vergunning afgaf - in zelf
werkzaamheid en met assistentie van o.a.
Piet Vriend, Tinus Bruin en Jaap Bier
steker een houten keet gebouwd. Deze
schuur, die ter verlenging van de houd
baarheid op betonpalen werd gebouwd,
ging dienst doen als berging voor het
gereedschap van de vereniging, kleed
ruimte voor de bezoekers en vergader
ruimte voor het bestuur. Nauwelijks een
jaar later werd de keet door een aantal
bestuurders al weer vergroot om meer
ruimte te krijgen voor de bestuurskamer.
In de bestuursruimte werd een kookplaat
geplaatst om ’s avonds koffie te kunnen
zetten. Of er in de bestuursruimte ook
iets anders werd gedronken, valt uit de
notulen niet op te maken. Maar ja, buiten
was het soms ijskoud en het bestuur was
vaak bezig tot in de kleine uurtjes.
Hoe de snacks en andere eet- en drinkwaren in de patattent werden geconserveerd en goed
gehouden is niet helemaal duidelijk. De Voedsel- en Warenautoriteiten keken in die tijd nog
niet zo krap en een vriezer was niet beschikbaar. Het volgende voorval voor de kar geeft
evenwel te denken.
Als gevolg van een periode met dooi moest de ijsbaan voor een onbepaalde periode wor
den gesloten. Toen de vorst na veertien dagen weer terugkeerde werd de baan heropend.
De bestuursleden moesten weer flink aan de bak en voorzitter Gert Dekker besloot de
werkers te verrassen. Bij Bertus, die zijn tent ook weer had geopend, bestelde hij twaalf
kroketten. Elf om mee te nemen en één om aan de kraam alvast op te eten.
Toen de voorzitter een hap van zijn kroket nam, bleek deze nog koud te zijn en hij be
klaagde zich hierover bij Bertus. Ja, vind je het gek?, antwoordde Bertus, die niet zo snel
begreep dat ze niet lang genoeg in het vet hadden gelegen, Ze liggen hier al meer dan twee
weken...
Hoewel de baan heel veel
tijd en energie opslokte,
leverde hij in vol bedrijf
ook veel voldoening op.
Een prachtige, ruime baan
met de molen op de achter
grond, vol met door elkaar
krioelende jeugd en rondrij-
ders en de fanatiekere hard
rijders op de buitenbaan.
IJspret
Aan de belangrijkste voorwaarden om de
ijsbaan tot een succes te maken was vol
daan. Maar voor een echt succes was men
natuurlijk afhankelijk van een periode van
matige tot strenge vorst. Koning Winter
bleek het bestuur gunstig gezind en al in
het eerste seizoen was sprake van een be
hoorlijke winter. Volop gelegenheid dus
om de nodige ervaring op te doen. Daarna
volgden nog drie heel behoorlijke winters
oP nj.
Meer dan eens waren bestuursleden, bij
gelegenheid geholpen door de enthousiaste
jeugd, tot diep in de nacht in de weer om
de baan sneeuwvrij te krijgen. Men voelde
dit als een belangrijke verantwoordelijk
heid en verplichting, zeker in de periode
dat vooruitlopend op het seizoen al de
nodige kaarten waren verkocht. De leden
hadden recht op een goede ijsbaan; daar
hadden ze tenslotte voor be
taald!
Op de speelweide, links van
de ingang van de ijsbaan
plaatste Bertus Groot zijn
patattent. Omdat hij natuur
lijk ook nog zijn wijk moest
uitventen, was de tent door
gaans pas ’s avonds geopend.
