40
Het voorverwarmings-
bassin. Een uniek stukje
natuur verborgen achter
het zwembad. Nu helaas
verdwenen.
groot deel van de ringvaarten waren ver
dwenen. Ook het al eeuwen vertrouwde
plaatje van ijspret op de betrekkelijk on
diepe, maar brede vaar- en molensloten,
alsmede ringvaarten behoorde hiermee
tot het verleden.
Van de nieuwe ijsclub zijn geen statuten
beschikbaar, waaruit haar doelstellingen
blijken. Toch lijken de hiervoor genoem
de veranderingen in het landschap een
belangrijke rol te hebben gespeeld. Een
indruk van de motivatie komt naar voren
wanneer het bestuur zich enkele jaren
later met een oproep tot de bevolking
richt. Wij hebben indertijd een ijsbaan
in Waarland gecreëerd, om de reden dat
het Waarland door de verkaveling geen
flinke sloten in en om ’t dorp meer had,
zodat onze jeugd voor ijspret was aan
gewezen op ’t kanaal of de Weeltocht.
Gezien deze wateren diep en veelal onbe
trouwbaar zijn, hebben veel onzer ouders
Het aanleggen en onderhouden van de
ijsbaan vroeg heel veel tijd, inzet en aan
dacht. Zeker in de beginperiode kwam
men regelmatig voor verrassingen te
staan. De instelling van de bestuurders
maakte dat problemen die zich voorde
den adequaat, heel praktisch en zonder
officiële vergadering werden opgelost.
Uit te voeren werkzaamheden werden op
de baan zelf verdeeld en geregeld. Geen
woorden, maar daden!
Niet voor donker thuis
De juist voltooide verkaveling had het
polderlandschap in en rond Waarland
grondig veranderd. De vaarpolder en een
‘De Kuil’
Ten behoeve van de ijsbaan was een stuk
grasland van ca. 1 ha aangekocht van
C. Borst uit Barsingerhorn. Het perceel,
ten zuiden van het zwembad en aan de
oostzijde begrensd door de speelweide,
maakte deel uit van de Schaapskuilmeer-
polder, in de wandeling de kuil genoemd.
Dit werd bijna als vanzelfsprekend ook
de naam voor de aan te leggen ijsbaan.
Het ijsbaanterrein was bereikbaar vanaf
de Jonkerstraat via een achter de badhok
jes gelegen pad. Via de speelweide kwam
dit - langs de pomp van het zwembad -
uit bij het ijsbaanterrein.
Al snel na de oprichting werd begonnen
met het werken aan de baan. Onder meer
met behulp met materieel van het loon
bedrijf van Adam Bruin werd de toplaag
van het terrein naar de zijkanten verscho
ven. Hierdoor verdwenen de greppels en
werd het terrein gevlakt. De vrijkomende
grond werd gebruikt voor de omdijking.
Zo ontstond een bassin van zo’n 30 tot
50 cm diep. Bij enige vorst van belang
zou hier al snel een fraaie ijsvloer op
kunnen ontstaan.
Om de baan onder water te kunnen zet
ten zorgde men ervoor dat zowel het
zwembad als het voorbassin tot hun nek
aan toe gevuld waren. De in- en uitlaat
tussen het voorbassin en het zwembad
bleef geopend. Wanneer het KNMI
gunstig vriesweer voorspelde werd een
invoerschuif tussen het voorbassin en
de ijsbaan geopend. Het water uit beide
reservoirs stroomde dan met kracht de
ijsbaan binnen. Het vullen van de baan
ging dan ook sneller dan men vooraf had
gedacht; doorgaans was het karwei bin
nen één nacht geklaard. In de buurt van
de waterinvoer bleek echter een wak te
ontstaan en om dit te voorkomen werd al
snel besloten een invoerput op te metse
len. Voor het wak bleek dit uiteindelijk
geen oplossing. Door lekkage van de
baan moest er voortdurend water worden
toegevoegd; hierdoor ontstond het wak
telkens opnieuw.
Voor de winter ’69 -’70 werd - meer
al eens in grote angst gezeten als hun
kind voor donker niet thuis was.
Kortom: de nieuwe ijsbaan met daar
bij het nodige toezicht moest voor de
schaats- en ijspretliefhebbers een goed
en veilig alternatief worden voor datgene
wat door de verkaveling was verdwenen.
-- V
V.a.1. k.
