m w
r. -w
14
De karakteristieke woning
met gebroken kap van de
familie Jo Jaspers.
(Nu: Veluweweg 37.)
In een overwegend katholiek dorp als
Waarland waren veel grote gezinnen. Het
gezin van Jo en Anne Jaspers vormde
hierop met tien kinderen geen uitzonde
ring: vijfjongens en vijf meisjes, waar
van één op jonge leeftijd overleed.
Jo en Anne hadden het met hun grote
gezin niet breed. Voor de oorlog waren
de lonen laag en als metselaar verdiende
men hooguit f 15.- per week. Toch kun
nen hun kinderen zich niet herinneren,
dat ze ooit iets tekort kwamen.
Nog geen spijker!
Soms nam Jo Jaspers
een van zijn jongens
mee op klus, maar hij
had al gauw in de
gaten dat de echte
zin in het metselvak
bij hen ontbrak. In
1943 stopte zijn
vader Siemen met
zijn metselbedrijf en
Vaklieden poseerden voor de nieuwe boerderij van de familie Bruin,
thans Roodpannenhuisweg 4. Op 18 juli 1934 was de oude stolp
door blikseminslag verbrand. Links Piet en Jo Jaspers en voor de
bouwvakkers zitten: Marie, Neeltje en Tinus Bruin.
wilde de zaak aan zijn zoon Jo overdoen.
Maar Jo was metselaar in hart en nieren en
als zelfstandig ondernemer moest hij ook
offertes maken en de administratie bijhou
den. Daar had hij absoluut geen zin in. En
ook bij zijn broer Piet ontbrak de animo.
Zijn broer Cor deed het wel en hij nam de
leiding over; Jo bleef knecht. Negen jaar
later hield Cor Jaspers het voor gezien en
legde zijn troffel neer voor een toekomst
in Amerika. Opnieuw stond Jo voor de
keus, maar dezelfde bezwaren weerhielden
hem ook nu van overname. De zaak werd
verkocht aan de Gebr. Van der Gulik en Jo
verhuisde mee naar de nieuwe eigenaren.
Hiermee kwam na ruim 80 jaar een eind
aan het familiebedrijf Jaspers, dat om
streeks 1870 door grootvader Jan Jaspers in
de Slootgaard was begonnen.
Jo Jaspers heeft altijd met plezier bij Van
der Gulik gewerkt. Hij was nauwkeurig en
kreeg vaak de moeilijkste klusjes te metse
len. Dit deed hem goed. Eerlijkheid stond
bij hem hoog in het vaandel: hij nam nog
geen spijker mee van zijn baas. Nooit was
hij te laat op zijn werk en als de schafttijd
was afgelopen, stond hij als eerste op om
de troffel weer op te pakken.
Niet alleen het vak maar ook de werkom
standigheden hadden zijn interesse. Hij
merkte dat sommige werkgevers nogal
gemakkelijk omsprongen met de sociale
wetgeving en de veiligheid op de bouw.
Een vakbond zou daar verbetering in kun
nen brengen en vanaf het moment dat hij in
Met verjaardagen was er altijd iets lekkers
en met Sinterklaas lagen er op hun stoel
tjes altijd een pop
speculaas, taaitaai en
wat cadeautjes. Niets
minder dan andere
kinderen. Ook gin
gen ze eens per jaar
samen met de gehele
familie Bruin in de
schuit van Anne’s
broer Piet naar het
klimduin in Schoorl.
dh a
