Anne Bruin en Jo Jaspers trouwden in 1929.
13
Hulde aan het bruidspaar
Bruiloften duurden lang in die tijd vaak de
klok rond. Er werd uitgebreid gegeten en ge
dronken. De tussenliggende tijd werd gevuld
met liedjes en voordrachten. Anne Bruin
droeg tijdens de bruiloft van haar zus Betje en
Freek Masteling haar feestgedicht voor.
Gij Bruigom moet nu de kost verdienen
En zorgen voor het dagelijks brood.
Dat steeds het smeden u behage,
Wat dan de vreugde nog vergroot.
Gij Bruidje zorg dat het eten altijd klaar is.
Genoeg en dan ook goed bereid.
Want Freek, geloof me, lust zijn portie.
Dan hebt ge zeker geen verwijt.
De oudste zoon Jan was voorbestemd om
het bedrijf over te nemen. Maar het verliep
anders. Hij werd op jonge leeftijd ziek en
de dokter gaf het advies hem geen zwaar
werk meer te laten doen. De Jaspersen
waren goede vaklui en kregen voldoende
werk. Dit bood hun tweede zoon Jo vol
doende zekerheid om een eigen woning te
bouwen. Hij had al een geruime tijd verke
ring met Anne Bruin, een dochter van Piet
Bruin en Antje Roozendaal, en ze wilden
graag trouwen. Er lag een stuk grond van
450 m2 naast het huis van zijn broer Jan. In
februari 1929 kocht Jo dit perceel voor
f 400 van Hendrik Danenberg. Het werd
een huis met een gebroken kap, zoals er
toen verschillende in Waarland werden ge
in oktober 1964 kreeg moeder een aanleun
woning bij Sabinahof en kwam naast haar
zuster Nanda en zwager Gert Dekker te
wonen. Ze was altijd opgewekt en blij. Als
Gert me nou eens hier zag zitten, dan zal ie
wel denken, waarom heb je je zo druk ge
maakt over je ouwe dag, zei ze vaak.
Haar laatste levensjaren bracht ze door in
het verzorgingshuis, waar ze op 14 april
1974 is overleden.’ Tot zover de herinnerin
gen van de 87-jarige Trien Kamp-Jaspers
uit Bergen.
Tegen meikerstijd
De metseltraditie van de familie Jaspers
werd naast Gert door de kinderen
van Siemen Jaspers en Jantje
Kooij voortgezet. Alle jon
gens werkten van jongs
af mee in het bedrijf.
bouwd. Jo bracht enkele luxe verfraaiingen
aan door veel glas-in-lood te gebruiken, bo
ven de kamerramen, naast de voordeur en
in de deuren tussen de kamer en slaapka
mer. De indeling van de woning was zoals
voor die tijd gebruikelijk: beneden waren
de hal, de keuken, een woonkamer en een
slaapkamer en de bovenverdieping was een
grote open ruimte.
Op 20 augustus 1929 zijn Jo en Anne voor
de wet getrouwd en de dag daarna voor de
kerk. Hierna volgde een echte boerenbrui
loft in de versierde stal van Anne’s ouders.
Het feest begon ’s morgens met een H. Mis
en eindigde de volgende ochtend tegen
melkerstijd. Op huwelijksreis gingen ze
niet: Jo ging de volgende dag gewoon weer
te werk. Het was de eerste tijd voor Anne
wel erg stil aan de Veluweweg. Ze kwam
van een boerderij, waar altijd werk en reu
ring was. Haar man ging ’s morgens al heel
vroeg te werk, kwam ’s avonds pas tegen
zessen thuis en werkte zaterdags vaak tot
één uur. Door de week zat Anne dan vaak
alleen. Een bezoekje van haar jongere zus
Betje was voor haar een welkome aflei
ding. In de eerste jaren kwamen ze zeker
tweemaal per week even langs bij elkaar
om een praatje en vanaf 15 juni 1932 deden
ze dat steevast elke ochtend. Haar zus Betje
trouwde toen namelijk met Freek Maste-
ling en zij gingen wonen in de smederij van
Freeks vader (nu: Veluweweg 11).
Anne hield van netjes en wanneer ze de vi
trage had gewassen, gestreken en opgehan
gen en de plantjes weer op de vensterbank
had gezet, liep ze met haar zus Betje naar
het bruggetje voor het huis. Samen stonden
daar dan naar de ramen te kijken en geno
ten ervan hoe keurig het eruit zag.
