BERICHTEN UIT DE KUIL
Joop Zutt
Trientje Ruiter
2
m’n goudrenet bevroren was. Maar
a’fijn, we zullen er niet meer over
denken, ofschoon ik wel eens meer een
teleurstelling ondervind. Het was nu juist
niet om die appel, maar wel voor mijn
dierbare vriendin die ik alles wel geven
wil. Dus waren mijn gedachten bij Ger.
Maar op slot raakten we nog aan de taart
en appels, tot vermaak van Annie die ook
bij ons was. Die vindt zoiets natuurlijk
heerlijk, nou ik ook hoor.
17-01 Zondag. Vanmorgen om half elf
ongeveer kwam Gerda onverwachts bij
m’n binnenrollen. Ze kwam te vragen
wanneer of ze te gast mocht komen.
’s Middags kwamen Jans, Truus en Marie
ook nog bij me, dus zodoende had ik
deze dag al mijn vriendinnen bij me
gehad. ’s Avonds was ik aan het schrijven
naar Kapelaan Vriezekoop, toen kwamen
Geertje en Cor Zutt nog even. Dus die
dag is zonder verveling voorbij gegaan.
21-01 Anne’s verjaardag, een mooie
dag. Moeder was ’s morgens al naar
Anne te gast gegaan. Jantje heeft ‘r
weggebracht. Ik dacht fijn alleen te zijn,
maar dit leek anders te gaan. Ik was niet
goed en wel alleen of er werd op de deur
geklopt, daar kwam Jan Schuit, later
Joop Veldman, bakker Busker en tot slot
stond er een jongen voor de deur met
een matje in zijn handen. Later na het
eten gebeurde er nog een mooie grap.
Want op alarm geroep van Grard Stoop
gingen de jongens naar buiten omdat
haar zus Leen in het water lag. Frans
bedacht hem geen minuut, maar sprong
Leen pardoes achterna. Ook Bertus wou
nog zijn behulpzaamheid aanbieden en
kreeg ook nog tot halfweg een nat pak.
Later kwam buurvrouw Stoop ook nog
even binnenlopen in de ergste rommel
van natte en droge kleren. Die kwam
de jongens bedanken met een fooi en
zo kwam het tot slot dat wij ’s avonds,
toen Moeder ook weer thuis was, nog
aan de taart raakten daar Vader voor
gezorgd had om ze aan Bakker Busker te
bestellen.
Trien Ruiter, geboren op 4 maart 1918 te Langedijk, was
ernstig gehandicapt. Op jeugdige leeftijd kreeg ze rachitis of
Engelse ziekte, een aandoening die een gevolg is van gebrek aan
vitamine-D en kalk, waardoor ernstige afwijkingen ontstaan
aan de botten. Trien Ruiter kon daardoor uiterst moeilijk lopen
en was voor vele dingen aangewezen op hulp van derden. In
1931 verhuisde de familie Ruiter van de Spoorstraat in Noord
Scharwoude naar de Schaapskuilpolder, waar vader machinist
werd van het poldergemaal. Van de gezellige Spoorstraat naar
de eenzaamheid van deze polder. In 1943 hield Trientje (zoals zij
bij vele Waarlanders bekend is), 25-jaar oud, een dagboek bij. In
Toendertoid worden fragmenten uit haar dagboek gepubliceerd:
een geschiedenis in miniatuur.
07-12-1942 Vandaag is op De
Weel door Engelsche vliegtuigen
op een rijdende trein geschoten.
Naar men weet zijn er geen
slachtoffers te betreuren.
27-12 Er kwamen vanmiddag om
half drie twee Duitsche soldaten
bij ons aan de deur en die ééne
vroeg aan mij: Waar Oudkarspel
was? Moeder heeft hun de weg
gewezen.
1943 Nieuwjaarsdag. De eerste
dag van het jaar, de gehele dag
geregend en niet zoo’n klein
beetje. We zijn de hele dag thuis
gebleven. Voorts is er niet veel meer
gebeurd, ook zijn Jantje en Arie nog
voor een nachtje bij Anne en Piet
gebleven.
10-01 Zondag. Ik ben ’s middags van
mijn bed gekomen, omdat ik niet goed
was. De hele middag gelezen in mijn
boek: To en haar klas. Erg leuk hoor.
Het ging over een meisje dat niet goed
lopen kon!! en naar Lourdes is geweest,
wat ik zo interessant vind. ’s Avonds
had ik nog een kleine teleurstelling
ondergaan. Ik had nog zoo’n lekkere
appel, die ik bewaren zou dat als Gerda
(Jonker) bij me komen zou te gast. Maar
toen kwamen we tot de ontdekking dat
