30
Secretaris-penningmeester
Jan Bos (met pruik).
Zie pagina 11:
Een familiedrama.
De sterk verbeterde kruising
van de Smuigelweg met de
Provincialeweg N 242.
Een opknapbeurt
De nieuwe sluiswachter werd Dirk Bruin
Sz. Hij kreeg 10 van de 14 stemmen.
Secretaris Jan Bos had een reglement ge
maakt, waar de sluiswachter zich aan had te
houden. Tijdens een ingelaste bijeenkomst
las de voorzitter het reglement voor en
vervolgens werd het door de bestuursleden
G. Kossen, J. Bos, A. Hoek en P. Bekker en
ook Dirk Brain zelf ondertekend. Kort na
vertrek van Meester werd Joh. Keet ge
vraagd een begroting te maken voor de
nodige reparaties aan het woonhuis. Er was
nogal wat te vernieuwen en te herstellen.
De vloer van het achterkamertje moest
worden gemaakt. Bij de bedsteden ruttelde
de kalk van de muur of en de buitenmuur
vertoonde scheuren. Twee koekoeks-
raampjes van de bedsteden en één in de
pottenkast waren aan vernieuwing toe en
de kartonnen wand in de kamer had een
schilderbeurt nodig. Waar Meester al jaren
vergeefs op zat te wachten, kregen Dirk
Bruin en zijn vrouw Eugenie Siering wel
voor elkaar. Voor de financiële kant van het
opknappen van de sluiswoning moest Bos
een oplossing vinden. Zo staat in de notu
len vermeld: De lasten zullen komen op
f9.- per hectare. Dan krijg ik misschien
de helft van de omslagen binnen in deze
moeilijke jaren van achteruitgaan. Ik stel
voor een lening van f 100.-. Maar van wie
zouden we in deze crisisjaren het bedrag
kunnen lenen? De gemoedelijke voorzitter
Gerrit Kossen was bereid dit te doen voor
vierjaar tegen 5 rente perjaar. De polder
smeerde de lasten op deze manier uit over
vierjaar en wist de omslag te beperken tot
6.- per bunder. Kort na zijn 80s,e verjaar
dag, op 13 augustus 1935, overleed Jan Bos.
Tot op hoge leeftijd was hij met hart en ziel
secretaris-penningmeester van de Smui-
gelpolder. Zijn opvolger was Jan Jaspers.
Tot zover
In de vervolgserie over straatnamen zal
bij de Provincialeweg en de Waarddijk
de Smuigelpolder opnieuw ter sprake
komen. Over de definitieve annexatie
van de polder door haar grote broer
Heerhugowaard, de verkaveling in 1955
en de gemeentelijke herindeling kunt u
lezen in het vervolg op Wegwijs in de
Smuigel (I).
Waarland, augustus 2005.
Bronnen:
- Rijksarchief Noord-Holland te Haarlem.
- Regio-Archief te Alkmaar.
- Droge voeten op vrije grond. Henk Komen.
- De zeeweringen en waterschappen van
Noord-Holland. D. Kooiman.
- Een familie Brui(y)n in West-Friesland.
G. Boekel.
bedienen. Van het bestuur mocht hij zijn
werk blijven doen en elk jaar zou de situatie
opnieuw worden bekeken. Twee jaar later.
Eind februari hakte het bestuur de knoop
door. In de notulen staat: We laten die ouwe
man daar alleen maar aan sukkelen. Hij
mag bij zijn behuwd zonen zonder kosten
inwonen. Is het misschien koppigheid van
hem om dit gulle aanbod van zijn kinderen
te weigeren? We ontslaan hem per
1 februari 1932. Toen Meester dit vernam,
bleek hij beslist niet van plan om vóór
1 mei het sluishuis te verlaten.
Het bestuur wilde de zaak
niet op de spits drijven door
hem het huis uit te zetten, al
had dat wel gekund. Hij was
namelijk zelfbij secretaris
Bos aan huis geweest en had
hem, in het bijzijn van de
dochter van Bos, verteld dat
hij met maart zou vertrekken.
En zijn zoon Kees had aan
Bos verteld: Hoe eerder des
te liever komt ie bij ons, maar
de ouwe Meester wilde niet
horen. Piet Meester hield
zich Oost-Indisch doof voor
alle argumenten en vertrok
volgens plan pas op 1 mei
naar Oudkarpel.
