24 Installatie H. Nolet De Waarlandse school kreeg een tweede kans tot enig feestelijk vertoon bij de in huldiging van de opvolger. Burgemeester H. Nolet maakte op 14 november 1928 zijn opwachting in de gemeente. Drie maanden later volgde de officiële installatie en bezocht burgemeester Nolet Waarland tezamen met zijn echtgenote en raadsleden. Ook de school werd door het gezelschap bezocht. Pastoor Vollering heette de nieuwe burgervader, mede namens de leden van het schoolbestuur, van harte welkom en hij vertrouwde op een zelfde goede samenwerking tussen school- en gemeentebestuur als onder burgemeester Burger. Juffrouw Jansen had voor deze gelegenheid enkele teksten geschreven: Een welkomstlied bij gelegenheid v/d installatie v/d Burge meester (H. Nolet) in de gemeenten Ha renkarspel en Warmenhuizen, gezongen op Dinsdag 12 Februari in de R.K. School te Waarland door 1e en 2e klas op de wijs van: t Is vandaag de witte wereldGevolgd door: Versje door klein meisje van de 2e klas opgezegd (lansje Kuijs) en tot slot een lied door de 1e en 2 klas gezongen op de wijze van: Onder Moeders paraplu. Oude lokalen Er bleef voor de school voorlopig weinig meer te wensen over. Echter het aantal leerlingen nam in hoog tempo toe. Bij de eerste plannen voor Bijzonder Onderwijs in 1920 hadden de ouders 153 kinderen ingeschreven. 7 Jaar later telde de school 189 leerlingen. De invoering van onder andere het 7e leerjaar was er de oorzaak van dat het aantal verder zou toenemen. Vandaar dat de in 1928 gedane verzekering door wethouder Andries Dekker, dat het schoolbestuur geen verdere verzoeken zou doen, al snel was achterhaald. Een eerste verzoek om bij de school een hokje te doen maken voor berging van haardasch en vuilnis, werd in december 1928 gedaan. Een paar maanden later stelde raadslid Doodeman dat de Waarlandse school per 1 mei 1930 naar een aantal leerlingen van 242 zou toegroeien, zodat er per 1 januari van dat jaar een 6e leerkracht aangesteld zou moeten worden. Hij vroeg het college van B en W de boel op korte termijn op te knappen. Lang hoefde het college niet te wachten op een formeel verzoek van het schoolbestuur. Op 26 juni 1929 kwam een brief binnen met daarin het verzoek om: a. Het 3eoud-lokaal te schilderen en het 1e en 2e oud-lokaal te tamponeren: b. In de achtergang kapstokken en klompenrekken aan te brengen: c. Een kast te doen maken voor berging van leermiddelen in het lokaal van het hoofd; d. Het schoolplein te betegelen: e. Een fietsenbewaarplaats voor het onderwijspersoneel te doen bouwen. Raadslid Bakker sputterde als enige nog wat tegen door op te merken, dat hij het jammer vond dat er geen kostenopgave bij de stukken was gevoegd. Hij vond het maar vreemd dat er geen bijdrage in de kosten zou komen van het kerkbestuur. De Raad ging vervolgens akkoord met het voorstel van B en W het gevraagde toe te kennen, echter met uitzondering van punt d. Het was alleen raadslid Doodeman die zich sterk maakte voor inwilliging van dit onderdeel. Anders spelen de kinderen op de weg. Raadslid De Vries vindt de vraag overdreven. Vorig jaar is veel geld aan de school besteed. Hij vertolkte met deze woorden het meerderheidsstandpunt. Punt d. van het verzoek werd hiermee naar de prullenmand verwezen. Het protestantsche deel van de bevolking voelde zich veilig onder Burger. Hij was verheven boven de partijen. Uit piëteit voor de overledene besloten de beide gemeenten de kosten van het vervoer van Alkmaar naar Tuitjenhorn van het stoffelijk overschot voor gezamenlijke rekening te nemen. Feestelijkheden, zoals de heropening van de lagere school in Waar land, werden afgeblazen. De kermis van Tuitjen- horn kon natuurlijk geen doorgang vinden op de gebruikelijke data en werd verplaatst naar 7, 8 en 9 oktober. Een groot zangconcours in Dirkshorn waaraan koren uit heel Noord- Holland mee zouden doen, ging nog wel door, echter zonder officieel gedeelte. GEDENK IN UWE GEBEDEN DE ZIEL VAN ZALIGER de EdelAchtbare Heer JOHANNES BURGER, Burgemeester van Harenkarspel en Warmenhuiien. Echtgenoot van Mevrouw Maria Goeman.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 2004 | | pagina 24