WEER BOVEN WATER
1
J ®e(w» 93® rnn
Arnold Lantman
Heerhugowaard, 29 maart 2004.
37
Bij de ruilverkaveling van de Schaapskuilmeerpolder, uitgevoerd
in de zestiger jaren van de vorige eeuw, werd het dieselgemaal
buiten gebruik gesteld. Het gebouwtje werd gesloopt, de één-
cilinder motor en de overige spullen uit het gemaal kregen een
andere eigenaar. Het tableau, dat er lange tijd hing, werd van de
wand gehaald en belandde in een schuurtje van de familie Ruiter.
Jaren later werd het door Theo Jonker teruggevonden.
In oorspronkelijke staat
De stichting was van mening dat het
tableau moest worden hersteld en zo
mogelijk in de oorspronkelijke staat
teruggebracht. Dat was makkelijker
gezegd dan gedaan, want een goede
restaurateur was niet een twee drie te
vinden. Gelukkig zegde gildeschilder
Janjo de Jong uit Heerhugowaard,
gespecialiseerd in restauraties, zijn
medewerking toe. Hij vulde de geëtste
letters weer op met bladgoud en zorgde
er met een zwarte, afsluitende verflaag
voor dat de lettertekst goed werd
geconserveerd.
Het tableau
herinnert aan
een stukje water-
schapsgeschie-
denis van de
polder.
In het Molenhuijs
Waarland, waar
een permanente
expositie van de
waterschaps-
geschiedenis van de Waarlandse polders
is ingericht, heeft het wandtableau een
passende plaats gekregen.
Terug in Waarland
Arie Ruiter was de laatste machinist van
de Schaapskuil en verhuisde in 1973 naar
Utrecht. Zijn huis, de voormalige mole
naarswoning, verkocht hij aan Theo en
Gitta Jonker-Zutt. Zij verbouwden het en
maakten er een gerieflijke woning van.
In de loop van de tijd ontdekte Theo in
het schuurtje
een glasplaat
waarin aan de
achterzijde
een tekst was
geëtst. Het
was voor
hem de re
den om de
glasplaat te
bewaren,
ondanks
dat deze
enigszins
was beschadigd.
Eind jaren ’90 verhuisde de familie Jon
ker naar Warmenhuizen en de glasplaat
werd meegenomen. De omslag van Toen-
dertoid, het magazine van de Stichting
Waarland van Toen, herinnerde hem
aan die bijzondere glasplaat die hij ooit
in zijn schuurtje had gevonden. Theo
Jonker vond dat deze plaat terug moest
naar Waarland en bezorgde deze bij onze
stichting, die zeer verguld was dat deze
unieke gedenkplaat boven water was.
In de waterschapswereld is het een goede
gewoonte dat na het opleveren van een
gemaal de leveranciers van de technische
uitrusting zorgen voor een gedenkplaat,
die dan een prominente plaats krijgt in
de maalinrichting. Zo gebeurde dat ook
in 1931 bij de officiële oplevering van
het dieselgemaal
van de Schaaps-
kuilmeerpolder.
