f 12,-
- 8,63
- 0,25
14
Een praktische,
betaalbare woning
ontworpen door Jo Keet
De woning van Siemen en
Brechtje Stam-Groot, Kerk
straat 28 te Waarland.
Jan Keet was van de lichting 1943. Voor
de Arbeidsdienst moest hij acht maanden
naar Nunspeet. Daar kreeg hij een oplei
ding. Er werd niet met een geweer geoe
fend, maar met een schop. Toen die dienst
tijd voorbij was, kreeg Jan bericht dat hij
naar Duitsland te werk moest. Ook Siem
Jaspers, Jan Jongkind en Gert Dekker
kregen dit te horen. Ze dachten vrijstelling
te krijgen door te gaan werken in de kolen
mijnen van Zuid-Limburg en hadden hier
voor plannen gemaakt. Maar de vrijstelling
ging niet door, ze moesten toch naar Duits
land. Jan wilde niet, kreeg het adres van
een familie Veldman in Reuver ten zui
den van Venlo en dook daar onder. Hij
werkte als boerenknecht en verbleef er
twee jaar. Op 16 maart 1945 werd die streek
bevrijd en drie maanden later was hij weer
in Waarland. Een hele onderneming, want
openbaar vervoer was er nauwelijks.
dorp. In 1953 kwam hij bij een tragisch
ongeval om het leven. Met behulp van een
uitvoerder is getracht het bedrijf draaiende
te houden. Dat lukte niet, waardoor een
deel van het personeel naar Keet ging.
Aannemer Jo Keet had toen een prak
tische en redelijk goedkope woning ont
worpen. Met in de voorgevel twee ramen,
één groot raam onder en één kleine bo
ven. De voordeur zat aan de zijkant.
Beneden was de woonkamer, de keuken,
een slaapkamer en bijkeuken. De boven
verdieping had meestal twee slaapver-
De Keethuizen
De ruilverkaveling van de 50er jaren
zorgde in Waarland voor nieuwe ontwik
kelingen niet alleen bij de tuinders maar
ook bij de plaatselijke bouwbedrijven.
Veel tuinders lieten nieuwe schuren bou
wen. Ook gaf de overheid in het kader
van de wederopbouw hoge subsidies
waardoor ook particulieren een woning
konden laten bouwen. Naast Keet hadden
de Fa. D. van der Gulik Zonen en
Arie Boekel ook een aannemersbedrijf
in Waarland. Boekel had in de tijd 15
man personeel en werkte veel buiten het
Geslaagd
Na de oorlogsjaren pakte Jan Keet de
draad van zijn studie weer op. Hij ging
vier avonden in
de week naar
school. Om zes
uur even snel
eten en dan op
de fiets naar les
in Schagen.
’s Zondags een
tekening maken,
studeren op
Nederlands en
Algebra en
’s avonds met
zijn vrienden,
Joop Jongkind
en Jan Doode-
man, op stap.
Zijn discipline
had succes; na
drie jaar slaag
de hij voor het vakdiploma Burgerlijke
en Utiliteitsbouw. Deze kennis kon hij
goed gebruiken. Samen met zijn vader
bouwde hij woningen en aan bestaande
huizen deden ze het nodige onderhoud.
In de werkplaats kregen ze het ook
drukker. Er kwam vraag naar ledikantjes,
priksleeën en speelgoed: zoals een
hobbelpaard, sjoelbak of bobspel.
De lonen waren sterk gestegen. In 1930
rekende de timmerman nog f 0,30 per uur.
Na de oorlog was dat het drievoudige.
Dat was ook het geval met de materiaal-
prijzen, zoals blijkt uit een rekening van
1946:
- Een w.c. deurkozijn met deur,
scharnieren en sluiting. Raam-
kozijntje met koekoeksraam
- Voegen uitgehakt en opnieuw
gevoegd. 35 kop duinzand
en U baal cement
- Een helt op een plantergraaf
gemaakt
