Krantenbericht uit 1922. 10 De gebogen delen van de spanten werden geschaafd en voorzien van bewerkte kantjes. Deze werden eraan geschaafd met een machine. De bestaande zaag- schaafmachine van Keet werd daartoe omgebouwd en aangedreven door een rosmolen, uitgedacht door Cor van Op hem. Een paard van Piet Nieuwboer liep hierin rondjes. Het dier mocht niet stilstaan, anders stopte de machine en kwamen er lelijke kantjes aan de spanten. De rosmolen was echter van tijdelijke aard, want in datzelfde jaar kreeg Jo Keet van de gemeente een hinderwetver gunning om zijn machines te laten aan drijven door een benzinemotor van 4 pk. De bouw van de kerk in Waarland vorderde snel waardoor het gebouw op 14 maart 1922 kon worden ingewijd. Vollering en de parochianen waren zeer tevreden over het resultaat. Ook de aannemers waren content; ze hadden goed gerekend en waren er financieel niet aan tekort gekomen. Vervolgens ging daarop een vel door zichtig papier. Met een pen, gedoopt in Oostindische inkt, tekende hij heel nauw keurig de doorsnede en de verschillende aanzichten van het te bouwen object. Zodra de tekening klaar was, bracht hij deze naar Plukker in Schagen. Daar maakte men van de tekening verschillen de blauwdrukken; kopieën met witte lijnen op blauw papier. Dit waren de tekeningen die hij in de werkplaats en op de bouw gebruikte. De omschakeling van veehouderij naar tuinbouw zette door. De prijzen ’t Melkbon Jo Keet maakte zelf de tekeningen. Op een klein tekenbord deed hij een stuk papier en schetste het ontwerp. waren goed en de tuinders kregen de middelen om een koolboet of nieuw huis te laten zetten. Ook kwam er elektriciteit in Waarland. De bedrading was bovengronds en via porseleinen isolatoren ging de stroom naar de meter. Van hieruit moesten er in de woningen één lichtpunt en één stopcontact worden gemaakt. Jo Keet had voor dit werk in geschreven bij het Gemeentelijk Elek triciteitsbedrijf Waarland en kreeg de klus, zodat hij wel wat hulp kon gebrui ken. Andries Dekker zei terloops tegen hem: ‘Mijn zoon Cor heeft daar wel zin wel in.’ En zo kwam Cor Dekker bij Jo Keet te werken. Later is Jo Keet met de aanleg van elektriciteit gestopt en heeft Cor Dekker dit overgenomen. Tijdens de bouw van de pastorie en kerk kwamen er nieuwe opdrachten.Veehou- der Jan Borst had zijn bedrijf aan de Kerkweg (nu: Kerkstraat 92). Hij was huurder en had van de eigenaar te horen gekregen dat deze de boerderij en het land wilde verkopen. Borst kocht de boerderij niet, hij wilde een nieuw huis. Hij nam contact op met Jo Keet, die een tekening voor hem maakte. De gemeente gaf toestemming en Keet bouwde voor Borst een woning (nu: Kerkstraat 34). In februari 1919 werd de boerderij en een gedeelte van het land verkocht aan Jan Zutt en ’t melkbon, het hoekje grond waarop de koeien tijdens het melken stonden, ging naar Jan Zuijdam. In 1922 werd door Jo Keet hierop een huis gezet. De eerste jaren huurde Jan Zuijdam de schuur van zijn overbuurvrouw, de we duwe Stoop-Weel. Toen in 1924 dit huis met kooldors werd verkocht, had Zuijdam geen opslagruimte meer. Kort daarna bouwde Keet een koolboet voor hem én een koffiehuis met kruideniers winkel voor de Trijn Stoop-Weel (nu: het café van Piet en Annet Stoop). Van flint tot helt Bouwmateriaal werd geleverd door be drijven uit Alkmaar of Langedijk. Zo af en toe kwam een vertegenwoordiger in ijzerwaren en dakbedekking. Hij reisde vanuit Alkmaar per spoor, stapte uit bij het station Noord-Scharwoude en liep naar zijn klanten. Bij de familie Keet kreeg hij een bakkie koffie en nam de bestelling op. Jan Eecen van de gelijk namige houthandel uit Oudkarspel fietste WAARLAND. WAARLAND. Opgedragen. Aan den heer J. Keel is opgedragen een woonhuis te bouwen voor rekening van den beer J. Zuidam in de nabijheid der kerk. Uitbreiding.. De heer J Mul ?;al door verbouwing zijn handel ini uurwerken enz. uitbreiden. Aan het titans beslaande woonhuis zal een win kel worden mingelxniwd. Het werk is opgedragen aan de, gezamenlijke vak lieden alhier.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 2004 | | pagina 10