TOT OP DE CENT
Jeanet Stroet
49
Het lijkt nog niet zo lang geleden dat Cor Dekker zijn energie
investeerde in zijn baan als kassier van de bank. Cor Dekker,
een markant persoon die hier met meer dan één pennenstreek
wordt beschreven.
Andries Dekker en
Betje Leek.
te worden bijna in vervulling gaan. Hij
volgde al enige tijd de opleiding voor
onderwijzer aan de R.-K. Kweekschool.
Hij had zijn studie op z’n sloffen kunnen
voltooien, ware het niet dat vader
Andries opeens zonder knecht kwam te
zitten voor het werk op het land. Broer
Dirk, vaders rechterhand, moest onder
de wapenen en alleen kon vader het vele
werk niet aan. Dus moest Cor maar hel
pen. Tegenargumenten, om vader tot
andere gedachten te brengen, sorteerden
geen effect. De studie werd afgebroken
en noodgedwongen ging Cor de akker
op. En juist dat gewroet in die vette,
grijzige klei daar had Cor nou echt het
land aan!
Gode zij dank was het niet alle dagen
ploeteren in de modder want op zondag
was er tijd voor plezier en vertier.
Cor was een leuke vent om te zien, de
pretlichtjes in zijn blauwe ogen open-
Zo’n gezelligerd
Zo nu en dan gingen Cor en zijn vaste
kornuiten op de zondagavonden in
Waarland of in een van de cafés van de
dorpen in de naaste omtrek te dansen.
Hij was gewild en gevierd bij de mei
sjes. Op een van die avonden ontmoette
hij in café De Hengstman te Heerhugo-
waard-Noord Agie Veldman, een vrien
delijk, spraakzaam donkerblondje, dat
niets anders deed dan kwebbelen, lachen
en giebelen. De levenslust straalde van
haar af en moeder natuur deed haar werk
grondig en legde liefdevol een funda
ment neer voor een stevige verkering.
Agie had een dienstje voor dag en nacht
bij het café van George Dekker in
Obdam. Na het overlijden van haar
moeder stond vader Veldman erop dat
Agie elke zondag thuis kwam om de vis
ite met haar gezellige manier van doen
te onderhouden. Haar vader was behalve
erg godvruchtig ook uitermate streng en
het kwam niet in haar op om zijn wil te
negeren. Dus ging ze plichtsgetrouw
iedere zondag naar haar ouderlijk huis,
zorgde voor koffie of thee met een
koekje en voor een gezellig onderonsje.
De verkering met Agie droeg er nóg
meer toe bij dat Cor zo links en rechts
zijn oor te luisteren legde in de hoop iets
te horen over baantjes waarmee hij de
kost zou kunnen verdienen en ontsnap
pen aan het werk op de akker. Zijn
vindingrijkheid en initiatief waren
daarbij mooi meegenomen.
baarden zijn vrolijke inborst en zijn
gevoel voor humor. Op een bescheiden
manier was hij een streber, een man die
uit het leven wilde puren wat erin zat.
Voor menig meisje in de huwbare
leeftijd een goede partij.
Die rit ging door
In 1924 stond het onderwijs in Waarland
een grote verandering te wachten. De
