47
De Schaapskuilweg,
uniek en toch weer
niet.
definitief worden. Arie kreeg een jaarwed
de van 150 en daarnaast waren er voor
hem enkele privileges. Hij had vrij
wonen, ontving 24 per jaar als vergoe
ding van de kosten voor elektra. Er was
vrij gebruik van leidingwater tot een
bedrag van 13 per jaar. Als hij het
schuurtje nabij de woning zelf bijhield,
kreeg hij er een vergoeding van 15 per
jaar voor. Het schuurtje verkeerde in die
tijd niet in zo’n geweldige staat. In de
aanstellingsbrief van Arie staat: Als het
schuurtje om mocht waaien of iets derge
lijks, dan zal de polder een nieuwe, stenen
schuur laten bouwen (dus over 3 tot 6
uitgevoerd. Daarbij werd ’n nieuw ont-
wateringsplan gemaakt, waarbij het
gemaal van deze polder overbodig werd.
Meer naar het westen toe, nabij de krui
sing van de latere Schaapskuilweg en de
Bleekmeerweg werd een nieuw gemaal
gebouwd met een veel grotere capaciteit.
Dat was noodzakelijk omdat het nieuwe
bemalingsgebied veel groter werd.
Zo’n dertig jaar heeft het oude gemaal
dienst gedaan en ervoor gezorgd dat de
bewoners van de Rietkuil droge voeten
hadden. Simon Ruiter, die op 21 juni
1953 overleed, was de eerste machinist
van het gemaal en zijn zoon Arie, die
hem opvolgde, was de tweede en tevens
laatste die het gemaal bediende.
De aanstelling van Arie Ruiter tot machi
nist vond plaats op 26 augustus 1953. Hij
kreeg een vol jaar de tijd om zich te
bewijzen en daarna zou zijn aanstelling
jaar). Z’n vaste aanstelling kreeg Arie pas
per 1 januari 1955 en toen werd zijn ver
goeding opgetrokken tot een bedrag van
429,77 en werd hem daar bovenop nog
een vakantie-uitkering van 2% in het
vooruitzicht gesteld.
Per 1 maart 1961 werd hem door het
bestuur van de Schaapskuilmeerpolder
eervol ontslag verleend.
Arie Ruiter woonde in die tijd met zijn
moeder en zus Trientje in het ‘polderhuis
je’. Hij kreeg de woning vrijwel cadeau,
want hij werd in de gelegenheid gesteld
de woning op te knappen en voor een
schappelijke prijs in eigendom te verwer
ven. Er werd een taxatie van de woning
gemaakt en de waarde werd bepaald op
8.550. De koopsom werd verminderd
met een bedrag van 7.000 (een tege
moetkoming in de kosten van herstel en
verbouw van de woning). Het resterende
bedrag van 1.550 werd aan Arie Ruiter
uitgekeerd in de vorm van een wachtgeld
vervangende gratificatie.
Arie Ruiter vertrok in 1973 op 57-jarige
leeftijd naar Utrecht. Theo Jonker en Gitta
Zutt kochten de voormalige molenaars
woning en pasten een grondige en rigou
reuze verbouwing toe.
Schaapskuilweg
Met de voltooiing van het verkavelingplan
Speketer en omgeving verdwenen de pol
ders met hun soms typische en kenmer
kende namen. De gemeenteraad van
Harenkarspel vond het belangrijk om die
bijzondere namen voor het nageslacht te
behouden en gaf goedkeuring aan het
voorstel van de Plaatselijke Commissie
voor de Ruilverkaveling Speketerspolder
en omgeving. De raad besloot tijdens de
vergadering van 24 februari 1961 aan de
weg, lopende van de Middelkoogweg in
oostelijke richting naar en door de voor
malige Schaapskuilmeerpolder, de naam
van deze polder eraan te verbinden. Ech
ter, de naam werd ingekort tot Schaaps-
kuilweg.
Per 1 januari 1965 ging de Schaapskuil-
meerpolder, tezamen met andere polders,
op in het per die datum nieuw gevormde
Waterschap Waarland.
Niet uniek
In de woonwijk Oostertocht in het zuid
oosten van de gemeente Heerhugowaard
’’Ir v; - ■- ",r.
