’t Zit in de lucht
Riet Wever-Appel
47
’In de lucht’, vanuit
de Slootgaardmolen.
Op ’n mooie zeumereivend
as de wind loit op ien oor,
zie je soms zomaar balonnen.
’t Loikt wel ’n nieuw luchtruimspoor.
Je zien ze gaan in snokkere kleure
en deer onder hangt een mand
met deerin de luchtruimzwevers
gnap verdeeld an iedere kant.
’Zuks wul ik ok nag beleve’,
zoid ons oige tante Griet.
’Je kenne d’r gien prois mee winne,
in de krant komt ’t ok niet.
Maar ik wul zo wel deer boven
gewoon m’n oigen stekkie zien.’
’Nou as ik den maar niet mee hoef
zo it oom Piet, ’moin niet zien.’
Maar de woiffies van de kaartclub
dede euro’s bai mekaar.
Griet die wier bedat al tachtig
deerom niet lang wachte maar.
As kedoo mocht Griet den zweve,
goed te koik met rooie strik
en de kaarters allegaar zwaaie,
iederien had barre skik.
En toen Griet de mand uit stapte
zoi ze: ’Wat is dut ’n pracht.
As deer boven alles zo is
denk ik dat ik niet lang meer wacht.
