45
Sabinahof, het bejaarden
centrum in Waarland.
Het gravinnehuisje is in 1925 weer
opgebouwd aan de zuidoost-zijde van de
kerk. In het huisje bevindt zich een
eikenhouten versiering met opschrift. De
ondiepe kelder van het nieuwe gravinne
huisje, waar de loden kist nu staat,
wordt door een zeer zware steen gedekt.
Hierin staan ook twee oude kisten,
waarin de archiefstukken en vermoe
delijk ook de geldmiddelen geborgen
het zogenoemde gravinnehuisje, bijgezet.
Bij de uitbreiding van de kerk in 1925
kwam het oorspronkelijke gravinne
huisje te vervallen. Bij het openen van
de grafkelder bleek de houten kist
geheel te zijn verteerd; alleen enkele
metalen onderdelen waren nog te
herkennen. De lodenkist was op het
eerste gezicht nog intact, maar aan de
onderzijde op een paar plaatsen verteerd.
Het bleek dat de overledene een heel
tengere vrouw was geweest, hoogstens
ter grootte van een meisje van een jaar
of vijftien. In 1875 is de grafkelder ook
geopend geweest. Toen meende men dat
hij het overschot van een meisje bevatte.
Later is op dit punt - via bronnen vanuit
het Belgische Zottegem - meer duidelijk
geworden. Sabina, de moeder, en
Sabina, de dochter, waren uitgesproken
Milanese typen: zeer tenger, klein en fijn
gebouwd. Zowel moeder als dochter
hadden een frêle lichaamsbouw.
Sabinahof
Eind zestiger j aren werd in Waarland
begonnen met de bouw van een verzor
gingshuis voor ouderen. Woensdag
2 april 1969 legde de toen 85-jarige Arie
Schrama hiervoor de ’eerste’ steen. In de
zomer van dat jaar plaatste het bestuur
van het centrum in aanbouw in het
dorpsblad W4 een oproep voor een pas
sende naam voor het bejaardencentrum.
Uit de vele inzendingen werd de naam
’Sabinahof’, die door Arnold Lantman
en Joop Zutt was ingediend, gekozen.
Het bestuur hierover, in een brief van 19
augustus 1969 aan het gemeentebestuur
van Harenkarspel: De naam Sabinahof,
is qua welluidendheid, originaliteit en
historische verbondenheid de geschiktste
van alle ingediende namen. De brief
vervolgt: Daar het recht van straat-
naamgeving en huisnummering aan het
gemeentebestuur is voorbehouden,
stellen wij u voor, de weg door het
bejaardencentrum ook Sabinahof te noe
men en tegelijk met de 10 nieuwe wonin
gen ook de 8 bestaande woningen
opnieuw te nummeren. Deze bestaande
woningen hadden als postadres Kerk
straat en waren voorzien van de huis
nummers 48 tot en met 62.
werden. Elke kist heeft drie sloten, alle
drie met een verschillende sleutel. Drie
bevoegden hadden elk een sleutel. De
kisten konden dus niet geopend worden,
of alle drie moesten hun medewerking
verlenen om frauduleus handelen te
voorkomen.
Aanvankelijk was het de bedoeling van
de gemeente Harenkarspel het verzor
gingstehuis het postadres Sabinahof 1
mee te geven. Maar het bestuur wilde
liever postadres Kerkstraat 64 voor het
verzorgingstehuis hebben en overlegde
met de heer Kok van Technische Dienst
van de gemeente en Gert Lantman, kan
toorhouder van de PTT in Waarland.
Beiden hadden geen bezwaren tegen dit
bestuursvoorstel. Maar straatnaamgeving
en huisnummering is nu eenmaal een
zaak van de overheid en die besliste an
ders. In de vergadering van 15 septem
ber 1969 besloot de gemeenteraad dat de
straatnaam Sabinahof geldt zowel voor
het hoofdgebouw met nummer 1, als de
I
