Opeens waren ze groot.
Waarland, 11 september 2001.
Orde en regelmaat.
42
droog te wrijven. Na een knuffeltje hier en
daar trok ik het kleintje de kleertjes aan.
Trudy, die nog niet naar school ging, stond
er altijd met haar neus bovenop en gaf dan
de kleertjes aan. Schoongewassen werden
ze met z’n drietjes naast elkaar in een box
gelegd. Wel wat krap, maar de kamer was
te klein voor een tweede box. Ondertussen
werden er op het peteroliestel in een pan
netje drie papflessen met melk opge
warmd. Ik herinner me nog goed dat zodra
de baby’s de flessen zagen, ze met hun
armpjes en beentjes tegelijk begonnen te
spartelen en er met grote ogen naar keken.
Zo gauw ze de stiek in hun mondjes voel
den, leek het wel een onderlinge wedstrijd
wie als eerste de fles leeg dronk.
Ik vond dat een prachtig gezicht. De box
was een uitkomst, zeker toen ze groter
werden en gingen staan. Moeder Alie had
haar handen dan vrij en kon dan rustig,
zonder wriemelend gekruip rond haar
benen, haar werk doen.
De meisjes werden ouder, gingen in het
dorp naar school, kregen elk hun eigen
vriendinnen en gingen later op stap met de
vriend van hun dromen, trouwden en ver
lieten het ouderlijk huis. Anneke is ge
trouwd met Pé van Langen en woont in
Warmenhuizen. Samen hebben zij twee
kinderen. Willy heeft met Jan Blaauw
haar stek in Schagerbrug en heeft drie kin
deren. Tiny tenslotte woont met haar man
Piet Mooij in Warmenhuizen en heeft ook
drie kinderen. De onderlinge band tussen
de drieling was en is heel eigen.
Drie in de box. V.l.n.r:
Tiny, Willy, Anneke.
De foto is gemaakt op
10 juli 1955.
zich nauwelijks tijd. Om twaalf uur pre
cies kwam vader Jaap van de akker voor
het warme middageten. Op vrijdag werd
er steevast stamppot van uien gegeten en
op zaterdag schafte de pot grauwe erwten
en kamemelkse pap. Al het voedsel werd
gekookt op peteroliestellen. De drieling,
inmiddels uitgegroeid tot peuters, stond
met de handjes geklemd om de rand van
de box, ongeduldig op hun prakje te
wachten. Op het voorverwarmde ijzeren
bordje werd het warme eten geschept en
met een lepeltje kreeg elk kindje om de
beurt daarvan een hap. Was het ene bordje
leeg dan werd er een volgend bordje vol
geschept. Het prakje eten ging altijd wel
op, want had de een niet veel trek dan
hield de ander haar mondje wel wagen
wijd open. Sliepen de kleintjes, dan was er
altijd wel wat te doen: kleren verstellen of
kousen stoppen. Wandelen met het drietal
was er echt niet bij. Bij mooi weer ver
huisde de box naar buiten voor het huis of
op het grasveld. Een groot kleed er
onder moest voorkomen dat de meisjes
gras of steentjes in hun mondjes staken.
Moeder Alie was een flinke en kiene
vrouw die hield van orde en regelmaat
binnen het gezin. Ze bleef graag op de
hoogte van het nieuws van dichtbij maar
ook van het grote wereldgebeuren. On
danks de drukte die de drieling met zich
meebracht, las ze iedere dag de krant. Ze
had een goed geheugen voor data van ver
jaardagen en huwelijken. Ze had weinig
vrije tijd en genoeg aan haar eigen gezin.
Voor een koppie bij de buren gunde ze
