EEN DRIELING IN WAARLAND.
Els Dekker- Venneker
Geen bakerpraatjes.
Moeders voor moeders.
Wie van de drie?
40
In november 1953 gebeurde er in ons rustige dorp iets wat in ieder huis werd bespro
ken. In de Sloeierd was een drieling geboren! Bij verschillende mensen klonk dat eerst
ongeloofwaardig in de oren. In ons dorp een drieling?
En als het bordje leeg
was, werd er opnieuw
opgeschept voor een
volgende ronde voor de
hongerige mondjes van
de drieling.
Alie Bijman, de vrouw van Jaap Hout
man, was hoogzwanger. Zij dacht in ver
wachting te zijn van het zevende kind. Het
lopen ging haar de laatste weken zeer
moeilijk af. De tafelrand diende haar vaak
tot steun. Ze zou blij zijn wanneer de
bevalling achter de rug zou zijn. Op 3
november was het eindelijk zover en kon
digde zich een baby aan. Dokter Achter
berg uit Dirkshom deed de bevalling,
geassisteerd door zuster Truus van der
Gulik. Groot was de verrassing toen na de
geboorte van de eerste baby zich nog twee
borelingen aandienden. Moeder Alie was
volledig uitgeput en kon het nauwelijks
bevatten.
Toen dit grote dorpsnieuws de hele week
door de melkboer en de bakker, die dage
lijks hun waren bij de mensen thuis brach
ten, werd bevestigd, was het hele dorp er
van onder de indruk. Er werd ook wel met
de nodige zorg over gesproken, want het
gezin telde al zes kinderen en nu opeens
drie baby’s er bij, dat zou ongetwijfeld
een enorme druk op het gezin leggen. De
baby’s, die de namen Anneke, Willy en
Tiny kregen, hadden daar zelf natuurlijk
geen weet van. Gelukkig waren ze alle
drie goed gezond al werden de kleinsten,
Anneke en Willy voorlopig in een couveu
se gelegd. Deze werd op een ouderwetse
manier met warm water op temperatuur
gehouden. Dag en nacht, om de drie uur,
moesten de warmwaterkruiken worden
verwisseld. De twee kleintjes bleven zelfs
in de couveuse liggen als ze de fles kre
gen!
Moeder Alie had niet genoeg moedermelk
om de drieling te voeden. Siem Houtman
weet zich nog goed te herinneren dat hij
als elfjarig joch met zijn fietsje op pad
werd gestuurd naar Dirkshom. Daar
woonde ene dokter Kalma en zijn vrouw
was ook net bevallen. Zij had moedermelk
genoeg en stond elke dag een flesje voor
de drieling af. Ook bij Bets Roozendaal
Westmeijer in Waarland, waar net dochter
Tinie was geboren, haalde hij een flesje
moedermelk op.
Tiny was de grootste en de luidruchtigste
van het drietal. Anneke en Willy leken als
twee druppels water op elkaar en daarom
werd er de eerste tijd een naamplaatje op
hun truitjes gespeld. Een kleine Maria-
medaille, met een veiligheidsspeldje op
hun hemdjes vastgemaakt, moest de klein
tjes beschermen tegen ziek en zeer.
Het naamplaatje was echt wel nodig,
vooral voor vader Jaap want hij had er de
