Veilig in de Sloeierd.
19
10 Mei 1940. Niek hoorde op de radio van
de Duitse inval en ging die ochtend toch
met Jan Veldman naar de polder te werk.
Er lag een geheim vliegveld in de Wie-
ringermeer. Die dag moesten ze de lan
dingsbaan met ruiters vol zetten, dit om te
voorkomen dat er vliegtuigen konden lan
den. De vijand kwam niet naar de Wie-
ringermeer, wel werd op die dag het
vliegveld Bergen gebombardeerd. Na vijf
dagen tevergeefs vechten, capituleerde
Nederland en werd ons land bezet gebied.
Aanvankelijk ging het dagelijks leven op
het platteland haar gangetje. Duitsers zag
men er nauwelijks. Maar geleidelijk aan
begon men ook in West-Friesland meer
van de bezetting te merken. Veel goederen
gingen op de bon. Op zekere dag kwam
bij Niek Nolten in Winkel iemand uit
Den Helder aan de deur. Hij wilde voor
f 5 een zak aardappelen kopen. Te goeder
trouw deed Niek dat. Even later kreeg
Niek bezoek van de politie. Ze schaduw
den de man uit Den Helder, want deze
verkocht de aardappelen door met grove
winst. Niek kreeg een procesverbaal
omdat de politie meende dat ook hij zich
schuldig maakte aan die praktijken. Door
de rechtbank in Alkmaar werd Niek ver
oordeeld tot f 100 boete en tot zijn grote
ergernis kreeg de bewuste persoon uit Den
Helder de helft.
In 1942 werd Klaas Nolten weer brug
wachter en verhuisde hij met Jantje en
zoon Piet naar het brugwachtershuis van
Niek en Neeltje kort na
hun huwelijk. De foto
werd gemaakt in het
foto-atelier van Arpad
Moldovan te Nieuwe
Niedorp.
weleer. Ze konden het nu wat rustiger aan
doen. In de oorlog was er nauwelijks ver
voer over het water en de brug hoefde
daarom niet zo vaak te worden geopend.
Piet werd beroepsvisser en pachtte vis
water in de Speketer, in het Geestermer-
ambacht en rondom Schagen.
Het interieur van de woning in de Sloeierd
kreeg een ‘vurfte’ en toen dat droog was,
kwamen Niek, zijn vrouw en kinderen er
wonen.
schoongemaakte koegang van de boerde
rij in Zijdewind. Toen ’s nachts de bruiloft
was afgelopen gingen Niek en Neeltje
naar hun woning in Winkel.
Het was in de oorlog verboden te luisteren
naar de buitenlandse zenders. Dit verbod
werd echter door velen genegeerd, wat er
toe leidde dat de radiotoestellen moesten
worden ingeleverd. Ook Niek bracht zijn
nieuwe radio naar de politie te Dirkshom.
Om toch op de hoogte blijven van het
nieuws ging hij ’s avonds met buurman
Arie Klaver naar zolder om daar clan
destien naar Radio Oranje te luisteren.
Tegenover het café in Kalverdijk (nu: ’t
Roer) was een bivak met luchtafweerge
schut ingericht. Van daaruit beschoten de
Duitsers vliegtuigen van de geallieerden.
In januari 1944 waren Niek en broer Piet
tijdens het vissen er getuigen van hoe een
Amerikaanse bommenwerper door de Duit
sers werd beschoten en brandend neer
stortte nabij de Laandeiweg in Oudkarspel.
Het was redelijk veilig in de Sloeierd.
Men moest zich echter wel houden aan de
regels van de bezetters, zoals de verduis
tering van ramen en het straatverbod na
acht uur. Een enkele keer was er een raz
zia of kwamen vrouwen en kinderen uit de
stad aardappelen, melk en brood kopen.
De bevrijding werd in de gemeente Ha
renkarspel gevierd met een grootse op
tocht. Vele inwoners uit de Sloeierd en
Waarland namen hieraan deel.
Regelmatig gingen Niek en Neeltje met
hun drie kinderen, Jopie, Theo en Bets, op
bezoek naar Zijdewind en de Sloeierd.
Het oudste kind mocht voorop de stang
van de fiets, de tweede in een bakkers-
mand achterop en de derde in de kinder
wagen. Zo gingen ze op zondagmiddag en
waren voor het avondeten weer thuis.
Het tuindersvak werd voor vader Klaas te
zwaar, zijn broer Piet had er geen zin in
en daarom kon Niek het bedrijf van zijn
vader ovememen.
