Ijselijk lekker.
Gittie bediende de
klanten aan de
Veluweweg, een
opname uit 1960.
Eerst kregen ze een of
ander mal prullaria.
Op een punt van de opvoeding zaten Lou
en Annie volkomen op één lijn en dat
betrof het meehelpen van de kinderen bij
alle voorkomende werkzaamheden. En of
dat nu werk in het huishouden of de
bakkerij was, of het uitventen van brood
in Waarland, ieder kind kreeg daarin een
taak. Lieverkoekjes werden niet gebak
ken. Voordat de kinderen te venten gingen
zei vader altijd tegen hen dat ze vrien-
op dat blik stond en zich af en toe aan de
rand van het werkblad vast moest grijpen
om niet te vallen. Na Sinterklaas en
Kerstmis brachten de kinderen de overge
bleven spullen naar zieken en minderbe
deelden. Het sinterklaasfeest binnen het
eigen gezin werd met alle toeters en bellen
gevierd. Voor de oudere kinderen was het
maken van een rijm en een surprise een
bijna heilig moeten. Moeder Annie was
heel origineel in het bedenken van rare
cadeautjes en voordat de kinderen hun
pakjeswens in vervulling zagen gaan, kre
gen ze eerst een of ander mal prullaria. Zo
kreeg Peter toen hij het feest voor de
eerste keer met de grote kinderen mocht
meevieren, een in kranten gewikkeld
pakje, waarin kachelhoutjes zaten die hij
nota bene zelf had gehakt. Echt ouder
wetse gezellige vijf decemberavondjes
met plezier, chocolademelk en peperno
ten. Het maken van een soortgelijk tijd
loos persoon als Sinterklaas was een
Abraham, die aan een manspersoon werd
geschonken wanneer deze vijftig jaar
werd. Het vervaardigen van zo’n Abra
ham was een kunstwerkje op zich. Op een
plaat van circa een meter modelleerde Lou
het lijf en hoofd van gevulde speculaas.
Rondom het hoofd spoot hij met crème,
waaraan een speciaal poeder was toe
gevoegd, een krans van kleine krulletjes.
Daarin werden tumtummetjes gedrukt.
Met dikke dotten watten langs de kin gaf
hij de Abraham een baardig aanzien.
Langs zijn gevulde lijf schikte hij bon
bons van ’de Heer’ en bruidssuikers. Bo
venop werd met een papieren spuitje,
gevuld met crème, in sierlijke letters de
toepasselijke tekst geschreven: ’Het is een
ieder niet gegeven de 50 te beleven, doch
daarom niet gestaakt en de 100 vol
gemaakt
bedacht een nieuw recept voor zijn
krentenbroden en gebruikte daarvoor de
zelfde samenstelling van het meel dat hij
tevens voor zijn stoeten gebruikte en gaf
zijn nieuwe brood de naam krentenstoet.
Topdrukte in de bakkerij gaven de no
vember- en decembermaanden met al haar
feestdagen. Taai-taai, marsepein, vrijers
van speculaas, tulbanden, kerststollen,
krentenbroden en allerlei andere soorten
lekkers rolden bijna aan de lopende band
uit de oven. De oudere kinderen hielpen
volop mee met de voorbereidingen en het
inpakken van de zoetigheden. Was een
kind nog niet ’groot’ genoeg om bij de
werkbank in de bakkerij te komen, dan
schoof men hem simpelweg een groot blik
onder zijn voetjes. Zoon Peter herinnert
zich nog heel goed hoe wankel hij
40
