Bakkerij ’De Toekomst’. 37 I kersfiets hing, berstens vol met broden en ging zo vrolijk fluitend zijn wijk met vaste klanten in De Noord af. Eén van de klan ten van bakker Rood was de familie Van Langen en daar ontmoette Lou een jong pittig ’moidje’ dat Annie heette. Het gezin bestond uit tien kinderen. Eigenlijk had Annie al een scharreltje met een andere jongen maar toen Lou zo vaak aan kwam, ook als hij bij de familie geen boodschap had, raakte het aan tussen die twee. Na een gepaste verkeringstijd werd de trouw datum vastgesteld. Omdat het ouderlijk huis van de bruid op de grens lag van De Noord en het Zuidend van De Waard, kreeg vader Van Langen de pastoors van beide parochies op bezoek. Beiden meen den aanspraak te mogen maken op de huwelijksvoltrekking in hun kerk. De ’keuze’ viel op de Dionysiuskerk en daar gaf op 25 september 1935 de 22-jarige Annie haar jawoord aan bakkersknecht Lou Groen. In Waarland bouwden ze samen een nieu we toekomst op. De Waard om de bestelde lekkernijen te bezorgen. Dat was ook het geval toen hij op zekere dag met een afgeladen bakfiets in volle vaart van de klucht van de oude betonnen hoge brug afreed. Hij verloor zijn macht over het stuur en duvelde met bakfiets en al naar beneden. Toen hij over eind was gekrabbeld, zag hij tot zijn ver bazing dat alle spullen nog in de bakfiets lagen. Lou had er al rekening mee ge houden dat dit ooit eens zou kunnen ge beuren en had uit voorzorg alle waar goed vastgebonden. Naast het bakken van brood en beschuit maakten Lou en zijn knechten o.a. ook heerlijke allerhande, speculaaspoppen, jodenkoeken, kleine speculaasjes, gebak, ontbijtkoek, Westfriese krentenmikken en krentenbrood. Een van de taken van Piet van Langen was het speculaasdeeg door de molen halen en speculaaspoppen uit snijden. Bertus Betjes die ook knecht was bij Lou. Op zekere nacht had het span klaarblijke lijk mirakels veel trek in zoetigheid, want ze smikkelden onder de dekens een specu laaspop op. Aan de hand van de distribu tiebonnen controleerde Lou of het aantal speculaaspoppen klopte met de werke lijkheid. Toen bleek dat er één ontbrak, werd Lou pisnijdig en vroeg aan de man nen of zij er meer van wisten. Uiteindelijk biechtten zij hun ’zonde’ op, er nog aan toevoegend dat de pop toch al stuk was. Rond sinterklaastijd moest Piet vaak naar Architect Jan Mooy had een mooi groot pand ge tekend. De firma David van der Gulik Zonen bouwde in 1935 het nieuwe huis annex bakkerij. Geruime tijd voor hun huwelijk hadden ze samen al plannen gemaakt. Lou wilde graag een eigen bakkerij beginnen en om dat te verwezenlijken had hij de firma David van der Gulik Zn. opdracht gegeven een nieuw huis, annex bakkerij, te bouwen aan de Kerkweg in Waarland. Architect Jan Mooij had een mooi groot pand getekend en hield toezicht tijdens de bouw. Direct na hun trouwen betrokken Lou en Annie het nieuwe huis aan de Kerkweg D 30a (nu nr. 42 fam. Jes) en gaven de bakkerij de naam ‘De Toe komst’. Vader Van Langen voorzag dat Lou in het begin best een knecht kon gebruiken en zei tegen zijn zoon Piet dat hij hem moest helpen. Pro Deo wel te ver staan, die ene gulden zakgeld in de week zou hij wel van zijn vader krijgen. Ruim drie jaar werkte Piet bij zijn zwager en in later tijd, als Lou wat extra hulp nodig had, deed hij weer een beroep op hem. Slapen deed Piet op zolder. Drie keer in de week ventte hij in De Waard, want daar waren veel familieleden klant van bakker Groen. Ook Cor Bakker ventte voor Lou Groen. In de oorlogstijd werkte Piet samen met R o

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 2001 | | pagina 39