Bakkerij ’De Toekomst’.
37
I
kersfiets hing, berstens vol met broden en
ging zo vrolijk fluitend zijn wijk met vaste
klanten in De Noord af. Eén van de klan
ten van bakker Rood was de familie Van
Langen en daar ontmoette Lou een jong
pittig ’moidje’ dat Annie heette. Het gezin
bestond uit tien kinderen. Eigenlijk had
Annie al een scharreltje met een andere
jongen maar toen Lou zo vaak aan kwam,
ook als hij bij de familie geen boodschap
had, raakte het aan tussen die twee. Na
een gepaste verkeringstijd werd de trouw
datum vastgesteld. Omdat het ouderlijk
huis van de bruid op de grens lag van De
Noord en het Zuidend van De Waard,
kreeg vader Van Langen de pastoors van
beide parochies op bezoek. Beiden meen
den aanspraak te mogen maken op de
huwelijksvoltrekking in hun kerk. De
’keuze’ viel op de Dionysiuskerk en daar
gaf op 25 september 1935 de 22-jarige
Annie haar jawoord aan bakkersknecht
Lou Groen.
In Waarland bouwden ze samen een nieu
we toekomst op.
De Waard om de bestelde lekkernijen te
bezorgen. Dat was ook het geval toen hij
op zekere dag met een afgeladen bakfiets
in volle vaart van de klucht van de oude
betonnen hoge brug afreed. Hij verloor
zijn macht over het stuur en duvelde met
bakfiets en al naar beneden. Toen hij over
eind was gekrabbeld, zag hij tot zijn ver
bazing dat alle spullen nog in de bakfiets
lagen. Lou had er al rekening mee ge
houden dat dit ooit eens zou kunnen ge
beuren en had uit voorzorg alle waar goed
vastgebonden.
Naast het bakken van brood en beschuit
maakten Lou en zijn knechten o.a. ook
heerlijke allerhande, speculaaspoppen,
jodenkoeken, kleine speculaasjes, gebak,
ontbijtkoek, Westfriese krentenmikken en
krentenbrood. Een van de taken van Piet
van Langen was het speculaasdeeg door
de molen halen en speculaaspoppen uit
snijden.
Bertus Betjes die ook knecht was bij Lou.
Op zekere nacht had het span klaarblijke
lijk mirakels veel trek in zoetigheid, want
ze smikkelden onder de dekens een specu
laaspop op. Aan de hand van de distribu
tiebonnen controleerde Lou of het aantal
speculaaspoppen klopte met de werke
lijkheid. Toen bleek dat er één ontbrak,
werd Lou pisnijdig en vroeg aan de man
nen of zij er meer van wisten. Uiteindelijk
biechtten zij hun ’zonde’ op, er nog aan
toevoegend dat de pop toch al stuk was.
Rond sinterklaastijd moest Piet vaak naar
Architect Jan Mooy had
een mooi groot pand ge
tekend.
De firma David van der
Gulik Zonen bouwde in
1935 het nieuwe huis
annex bakkerij.
Geruime tijd voor hun huwelijk hadden ze
samen al plannen gemaakt. Lou wilde
graag een eigen bakkerij beginnen en om
dat te verwezenlijken had hij de firma
David van der Gulik Zn. opdracht
gegeven een nieuw huis, annex bakkerij,
te bouwen aan de Kerkweg in Waarland.
Architect Jan Mooij had een mooi groot
pand getekend en hield toezicht tijdens de
bouw. Direct na hun trouwen betrokken
Lou en Annie het nieuwe huis aan de
Kerkweg D 30a (nu nr. 42 fam. Jes) en
gaven de bakkerij de naam ‘De Toe
komst’. Vader Van Langen voorzag dat
Lou in het begin best een knecht kon
gebruiken en zei tegen zijn zoon Piet dat
hij hem moest helpen. Pro Deo wel te ver
staan, die ene gulden zakgeld in de week
zou hij wel van zijn vader krijgen.
Ruim drie jaar werkte Piet bij zijn zwager
en in later tijd, als Lou wat extra hulp
nodig had, deed hij weer een beroep op
hem. Slapen deed Piet op zolder. Drie keer
in de week ventte hij in De Waard, want
daar waren veel familieleden klant van
bakker Groen. Ook Cor Bakker ventte
voor Lou Groen.
In de oorlogstijd werkte Piet samen met
R
o