Harriejoep en hurry-up.
47
M.F.-trekkers. Nic de Waard
kijkt onder de motorkap.
Een mens wikt., en in dit geval, kortslui
ting beschikt. De woning brandde tot de
grond toe af. En daar stonden Peter en
Marijke met al hun plannen. Kordaat pak
ten ze de draad weer op. Op dezelfde plek
verrees korte tijd later een fraaie nieuwe
woning en zo kon er in september 1972
worden getrouwd.
Inmiddels groeide het loonbedrijf, naast
het vaste personeel Cor Bruin, Jan en Arie
de Waard, traden de kinderen de een na de
ander in de voetsporen van vader Adam.
Peter, Ad, Dirk, John en Rob klommen
allen in de trekkerscabine. Alleen Cor
zocht zijn stiel elders en begon later, met
veel succes, een schildersbedrijf. Bin
dende factor en meebepalend voor het
succes van het loonbedrijf was de betrok
kenheid van moeder Alie. Honderden
malen nam zij de telefoon aan, verdeelde
het werk, verzorgde de administratie,
schreef de rekeningen, zette liters koffie
en waste strijk en zet elke week zo’n der
tig overalls. Ze was een en al bedrijvig
heid voor het bedrijf, maar ze deed niet
liever. Als een mokerslag kwam hier een
einde aan toen Adam op 31 december
1976 aan een hartinfarct overleed. Ont
zetting, verdriet, verwarring alom. Hoe nu
verder? Adam had het de laatste jaren juist
wat rustiger gekregen. Volksman als hij
was, had hij tijd en ruimte gevonden om
zich in te zetten voor de Waarlander
gemeenschap. Actief was hij in de ludieke
activiteitenclub IW3, mede-oprichter van
gymnastiekvereniging Con Amore, en de
harddraverijvereniging. Ook Waarland ver
loor met hem een bijzonder mens: een
warm, meelevend en actieve verenigings-
man. Het gezin verloor een goede man en
vader, het bedrijf miste vanaf dat moment
de zakelijke, strenge doch rechtvaardige
leider. Moeder Alie en de vijf zonen zou
den vanaf dat moment samen de zaken
moeten runnen. En dat lukte. Na rijp
beraad besloten zij dat Peter en Marijke
hun woning zouden gaan ruilen met moe
der. Zij kwamen daarmee naast het bedrijf
te wonen. Die overstap kostte Alie ontzet
tend veel moeite, want ze was de drukte
zo gewend. Ze wist zich nauwelijks raad
met die zee van vrije tijd die op haar af
kwam. Na verloop van tijd ging ze weer
dingen ondernemen en vulden haar kinde
ren en kleinkinderen, maar ook de kaart-
clubjes e.d., de leegte op.
Ook vonden velen hun emplooi als opper- Het bloed kruipt.... Peter
man of als grondwerker. De voortgaande Bruin op een van de eerste
bedrijven konden hun bedrijfsomvang
vergroten en schakelden over op nieuwe
technieken. Vooral na het extreem goede
jaar 1976, waarin alle producten voor
goud geld konden worden verkocht, ver
rezen alom in de polder de grote koelhui
zen. De oude luchtboeten kregen slechts
een functie als opslagruimte. Kool werd
niet langer gesorteerd en gestapeld op de
laag, maar werd vanaf toen in kuubskisten
opgestapeld, wel vijf hoog. Ook de teelt
en de bewaartechnieken van aardappels
en bloembollen veranderden mee. De
oude nateeltproducten, irissen en gladio
len verdwenen nagenoeg uit de teeltsche-
ma’s. Met tien spoorwagons kool was
men lange tijd een flinke tuinder. In een
paar jaar tijds veranderde dat beeld en nu
verbouwereerd men niet meer van een
aantal van 100 wagons. Ook in de bollen
teelt komt nauwelijks meer een mensen-
De overname van het bedrijf is vrijwel
‘spelenderwijs’ gegaan.
Tegelijkertijd veranderden vanaf die
periode de werkzaamheden in hoog
tempo. De tuindersbedrijven in Waarland
waren na de verkaveling relatief klein
gebleven. Dat veranderde in de zeventiger
jaren. Bedrijven werden beëindigd en de
tuinders maakten de overstap naar de
Hoogovens, Papierfabriek Van Gelder, de
Amsterdamse haven en de wegenbouw.
16-;
■ft
