Over de brug Waarland in.
Waarland, 8 maart 2000
41
de meeste Waarlandse huisvaders in het
bezit waren van een auto. Als er veel
opgroeiende zoons binnen het gezin
waren, stond er soms wel een tweede
wagen op de dam of voor het huis. Men
koesterde zich in de warme jas van de
welvaart en kon men gaan en staan waar
en waarheen men wilde.
Een recente opname van
de Hogebrttg te Waarland.
een eigen auto steeds meer toe. Tot 1955
domineerden nog de Britse en Ameri
kaanse modellen op de wereldmarkt, maar
in dat jaar begon Duitsland deze plaats te
veroveren, spoedig gevolgd door Frank
rijk en Italië. De Nederlandse economie
kwam langzaam uit het slop en de vooruit
zichten werden dermate dat menigeen
zich een auto aanschafte.
Eer tot aanschaf werd overgegaan, werden
nauwgezet de voor- en nadelen van de
verschillende types uitgeplozen. Per slot
van rekening had men niet voor niets
maandenlang gespaard voor dit luxe ver
voermiddel. Ook in Waarland verschenen
her en der Volkswagens, Simca’s en de
Citroën’s alhoewel het bij lange na niet zo
was dat er bij elke woning een glanzende
auto stond te prijken. Het bezit van een
eigen auto was voor de eigenaar uitermate
gerieflijk en verkorte zijn reistijd niet on
aanzienlijk. Ook hoefde hij bij slecht weer
niet meer door weer en wind met de bus.
De andere kant van de medaille was dat er
op de bezitter vaak een beroep werd ge
daan door buren of familie. Zij waren van
mening dat zij wel eventjes met de auto
konden worden weggebracht naar de plek
van bestemming. Veelal gebeurde dat ook.
Als een Waarlander met zijn auto het dorp
binnenreed en iemand lopend richting
Hogebrug zag gaan, werd het raampje
altijd opengedraaid en werd er gevraagd
waar zij of hij naar toe moest. Met alle
plezier werd de persoon in kwestie dan
‘afgeleverd’ op het juiste adres.
Eindjaren zeventig was de situatie zo dat
Sinds de uitvinding van de fiets en de
komst van de trein is er ontzettend veel
veranderd in de manier van reizen. Het
geduld dat men voor die tijd als een van
zelfsprekendheid bezat verdween spoor
slags en in ruil daarvoor kwam de haast.
Als de Waarlanders uit de negentiende
eeuw een blik zouden kunnen werpen op
de Provinvialeweg bij de afslag naar
Waarland, dan zou men verschrikt en ont
zet achteruit zijn gesprongen bij het zien
van zoveel voorbijrazend blik. Maar wat
men niet zou zien, is de rust die over de
mensen komt als zij, na een dag van inten
sieve arbeid, thuiskomen in hun dorp.
I
