In de prut. Alle manschappen aan boord. Een Schot in Oude Niedorp. 22 Soldaat van het 92e Regiment of Foot. (Gordon Highlanders). Het 92e regiment was ingekwartierd in de gemeenten Oude- en Nieuwe-Niedorp. De officieren vorderden, tegen een geringe vergoeding, de woonkamers van verschil lende boerderijen en huizen en hun solda ten gebruikten de stallen en schuren. Het verblijf in het drassige Noord-Holland werd voor dit Schotse regiment zo wat van Callantsoog. De eerste dag werd een grote slag toegebracht aan het Bataafse leger, dat onder leiding stond van generaal Daendels. 1.400 Soldaten werden gedood, verwond of vermist. De verliezen aan Engelse zijde waren gering te noemen, slechts 57 doden en enkele gewonden. Eén van die Schotse regimenten was in 1794 opgericht door de Duke of Gordon en bestond uit militairen uit de Schotse Hooglanden. In deze onherbergzame stre ken was het onder de bevolking bittere armoede en daardoor zochten veel boe renzoons hun heil in een avontuur bij het beroepsleger. Daar kwam nog bij, dat de vrouw van de Duke haar charmes in de strijd wierp om een toekomstige recruut zo ver te krijgen dat hij tekende. Ze gaf hem een zoen; een gebeurtenis die hij zijn hele leven niet zou vergeten. In 1798 kreeg dit regiment het nummer 92 toegewezen. Het regiment bestond offi cieel uit twee veldbataljons en een op- leidingsbataljon. In de praktijk had een veldbataljon ongeveer 650 militairen, onderverdeeld in een regimentsstaf van 9 man en 8 compagnieën van elk ongeveer 80 man. En bij elke compagnie was er natuurlijk een drummer en een doedelzak speler ingedeeld. De weersomstandigheden waren slecht; veel regen en harde wind. De Britten had den bij gebrek aan ruimte op hun schepen geen tenten bij zich en waren genoodzaakt in de open lucht te slapen. Dit kwam het moreel van de troepen niet ten goede. Op 10 september ondernamen de Fransen en Bataven een tegenaanval bij Krabbendam en Sint Maarten. De Gordon Highlanders waren bij deze strijd betrokken en met succes: het Frans-Bataafse leger werd teruggedrongen en leed zware verliezen. De volgende dagen gebeurde er echter weinig. De Engelsen wachtten op hulp van hun Derde Divisie van 3.000 man en op 10.000 Russen. Een week later was het invasieleger grotendeels op volle sterkte. Er werden vier kolonnes geformeerd. Eén ervan, onder leiding van de Russische generaal Hermann, opereerde in het duin gebied, de tweede moest Warmenhuizen en Schoorldam veroveren en de derde kolonne rukte op via Oudkarspel naar Alkmaar. De vierde, onder bevel van Ralph Abercromby, had als taak Hoorn en Purmerend in te nemen. Het bataljon van de Gordon Highlanders behoorde ook tot die vierde kolonne. Het Russische leger kreeg het in Bergen zwaar te verduren. Na een bloedige strijd tegen het Frans-Bataafse leger van Daen dels verloren de geallieerden daar de slag en moesten zij zich tezamen met de ande re kolonnes terugtrekken achter de West- friese Omringdijk. Medio augustus verzamelden zich onge veer 15.000 infanteristen, waaronder één bataljon van de Gordon Highlanders, 5.000 cavaleristen en 4.000 artilleristen met kanonnen bij diverse Britse havenste den. Een deel van deze soldaten was ge trouwd en had kinderen. Veel echtgenotes, kinderen en vriendinnen waren meegeko men en wilden ook aan boord, want ach terblijven betekende: geen inkomen. Er werd echter vastgesteld dat er per com pagnie vier vrouwen mee mochten en daarom werd er geloot. Voor degenen die moesten achterblijven, was het een grote teleurstelling en zij probeerden op illegale wijze aan boord te komen. Vermoedelijk maakten per compagnie ongeveer tien vrouwen met hun kinderen de oversteek. De invasiemacht van de eerste 12.000 Britse soldaten stond onder bevel van de Schot Sir Ralph Abercromby. Met een vloot van ruim honderd transportschepen, begeleid door oorlogsbodems onder bevel van vice-admiraal Mitchell, werd koers gezet naar de Hollandse kust. Het was onzeker waar de invasie precies zou plaatsvinden. Er stak een zware storm op en mede daardoor besloot Abercromby in de vroege morgen van 27 augustus te lan den bij Groote Keeten, iets ten noorden i-'

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 1999 | | pagina 24