LOODEN INKTKOKERS. Prijs6 stuks f 1.20. 19 Uw verzoek is gewezen van de hand! Meester Smit werd, net als zijn collega’s, door deze maatregel verrast. Zijn ene klaslokaal kon de 60 kinderen nu redelijk herbergen, maar door deze maatregel zou de groep zeker met zes kinderen worden uitgebreid. Vooral de jongste kinderen werden steevast zo spoedig mogelijk door de ouders naar school gestuurd, want de school diende, in de ogen van veel ouders, Met uitnoodiging zich daarnaar te gedragen. Toen in ‘De Wekker’, het vakblad voor onderwijs en schoolwezen, een adverten tie stond waarin een hoofdonderwijzer werd gevraagd voor de Openbare Lagere School te Veenhuizen in de gemeente Heerhugowaard besloot hij te solliciteren. Tot zijn verrassing werd hij prompt be noemd. Zijn vrouw was zielsgelukkig met de verhuizing. Zij was verlost van de we kelijkse gang naar de kerk van Oude Niedorp of Oudkarspel, de kerk van de hervormde gemeente Veenhuizen stond immers dichtbij het schoolhuis. Ook voor de inkopen voor het huishouden kon zij terecht bij de plaatselijke nering en boven dien kende Veenhuizen een bloeiend ver enigingsleven. Ja, zij ging graag mee naar de nieuwe standplaats. Per 27 september 1865 liet het echtpaar Smit-Eco zich uit schrijven uit het bevolkingsregister van de gemeente Haringcarspel en vertrok naar De Waard. Meester Gerrit Smit bleef ruim vijfendertig jaar werkzaam in Veenhuizen. Meer dan een halve eeuw was Smit secre- F. Rahde, koperslager te Amsterdam, plaatste ook een advertentie in de ‘De Wekker', het vakblad voor onderwijs en schoolwezen. ‘Looden inktkokers, goedkoop en gemakke lijk schoon te maken. Prijs: 6 stuks f. 1.20.’ Langzaam maar zeker begon het schoolle ven op deze nieuwe locatie vorm te krij gen. Opvallend in die eerste jaren was het goede schoolbezoek van de kinderen. De leerplicht bestond in die jaren nog niet en het kwam maar al te vaak voor dat kinde ren thuisbleven om mee te helpen op het land of in het huishouden. De schoolhoof den maakten het wel anders mee. Vooral de school in Haringcarspel had met dit probleem te kampen. De bewoners van Waarland en Slootgaard lieten duidelijk blijken dat zij de school waardeerden en onderstreepten hiermee het belang van onderwijs voor hun kinderen. Dit meele ven gaf echter al gauw problemen door een onverwacht besluit dat de gemeente raad van Haringcarspel op 24 april 1865 nam. Tot die tijd werden de kinderen één maal per jaar tot de school toegelaten. Per 1 mei, het begin van het schooljaar, moest het kind zes jaar zijn. Een raadslid stelde in die vergadering voor ‘wanneer de kin deren voor den eersten November hun zesde jaar zouden hebben bereikt, ze als dan met den len Mei van dat jaar op school toe te laten, teneinde zoo tegemoet te koomen aan de klagt van sommigen, dat volgens de bestaande bepalingen enkele kinderen eerst dan de scholen kunnen bezoeken als zij bijna hun zevenden jaar hebben bereikt. Na ernstige overwegin gen ging de raad akkoord. Met ingang van 1 mei 1865 zou de nieuwe regeling van kracht worden. De raad verzocht de voor zitter de onderwijzers kennis te geven van dit besluit ‘met uitnoodiging om zich daarnaar in het vervolg te gedragen, maar dan ook stiptelijk daaraan de hand te houden. ook als ‘kinderopvang’Meester Smit had in de achterliggende jaren de houding van het gemeentebestuur ten opzichte van de school en de hoofdonderwijzer met ge mengde gevoelens ervaren. Op zijn jaar lijkse verzoeken tot vrijstelling of vermin dering van de gemeentelijke belastingen of salarisverhoging werd steeds negatief gereageerd middels een vriendelijk briefje van burgemeester Francis met daarop de korte mededeling: ‘Uw verzoek is gewe zen van de hand!’ Ook beklemde het meester Smit dat hij op geen enkele manier zijn inkomen kon verhogen. De enige functie waarin dat mogelijk zou zijn, was de rol van secretaris van een der polders. Deze functies waren echter bezet. Ann H. H. Onderwijzers en aan Gemeentebesturen wordt herigt dat F. It A II koperslager, Ap pelmarkt te Amsterdam, steeds voorradig heeft Looden Inktkokers, die zeer aan te bevelen zijn als goedkoop, onverslijtbaar en gemakkelijk schoon te maken.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 1999 | | pagina 21