Caput ii. f&ona et 31 omina
3ff/
3 7^ 3
De band met pastoor bleef.
wanneer er sprake was van liefde was dit
mooi meegenomen. Gelukkig konden ze
het goed met elkaar vinden. Op 8 novem
ber 1896 trouwden ze en trok Sijtje met
haar vier kinderen bij Jaap in. Ze nam wat
van haar eigen spulletjes mee en het fami
lieportret werd opgehangen in de woonka
mer. Binnen vijfjaar waren bijna alle kin
deren het huis uit. Jaap en Sijtje wilden
kleiner wonen en Jaap wilde graag terug
naar zijn geboortegrond, naar Waarland.
Het zal omstreeks 1920 zijn geweest toen
een opkoper bij hen aanklopte en aan
Sijtje vroeg of ze nog wat te koop had. De
man zag er redelijk verzorgd uit en mocht
daarom wel binnenkomen. Weldra viel
zijn oog op het schilderij en na de thee
vroeg hij haar of het familieportet te koop
was. Sijtje wilde er geen afstand van doen,
maar hij hield nogal stug vol en met de
woorden ‘ik kom nog wel eens terug’,
vertrok hij.
In 1919 werd de parochie Waarland
gesticht. Op 1 december 1920 kon pastoor
Uit dankbaarheid voor deze bijzondere
gift werden Jaap, Sijtje en haar dochter
Bets met haar man Simon Leegwater op
tweede paasdag 1922 bij pastoor Vollering
te gast gevraagd. Dit was een hele gebeur
tenis en Sijtje heeft toen nog eens duide
lijk tegen de pastoor gezegd dat het schil
derij eigendom van de parochie moet blij
ven.
Omstreeks 1930 betrokken Jaap en Sijtje
een huis midden in het land, dat alleen via
een pad vanaf de Weel weg was te berei
ken. (Nu: het huis van de Rob en Hanneke
Treur, Beemsterboerweg 4.) Sijtje was
streng, precies en hield van schoon. Alles
was op regel en het was er deftig in huis.
Haar enige zoon, Jaap Waij, woonde met
zijn vrouw en kinderen aan het Niedorper
Verlaat. Jaap wilde niet dat zijn moeder
het huishouden alleen deed en daarom
stuurde hij vijf dagen per week zijn doch
ter Gré. Deze was toen 12 jaar en kwam
elke middag met de fiets vanaf de naai
school uit ’t Veld. Ze deed wat boodschap-
Vollering de nieuw gebouwde pastorie
betrekken. Sijtje, een zeer vrome vrouw,
wilde ter gelegenheid hiervan de parochie
graag een cadeau geven. Ze wist dat al
haar kinderen het schilderij uit 1823
prachtig vonden en dat ze het allemaal
graag wilden hebben. Sijtje was bang dat
er narigheid in de familie zou komen als
ze het portret aan een van de kinderen zou
geven. Ze wilde geen ruzie en vond het
een goed idee om dit kunststuk aan de
parochie te schenken op voorwaarde dat
het een mooie plaats zou krijgen en dat het
altijd in de pastorie zou blijven.
3
NAMEN DER WELDOENERS.
JAAR EN DATUM DER SCHENKING.
■732 z
A
10
Uittreksel uit het regis
ter van weldoeners en
geschonken goederen
van de parochie van de
H. Wulfram.
Kerk en pastorie.
De foto is genomen kort
na de ingebruikname
in 1922.
