Waarland, 9 september 1998.
41
Regelmatig komt Annie
over uit Canada, want
het bloed kruipt waar
het niet gaan kan. Annie
en haar zussen in het
jaar 1975.
V.l.n.r Luus, Aaf, Marie,
Annie en Trien.
meepraten. Zelf gingen ze ook regelmatig
voor een weerzien terug naar hun roots.
Maar ook al waren ze door de tijd heen
grotendeels gesetteld in hun nieuwe
vaderland toch bleven de herinneringen
aan de tijd dat ze in Waarland woonden
levendig. Toen dan ook Jaap Bruin op
zekere dag plotseling onaangekondigd bij
Cor en Annie in huis stapte en vroeg:
’Cor, hew je nag een pakkie Miss Blanche
voor moin’, kreeg Cor het gevoel alsof hij
weer achter zijn toonbank in de Sparwin-
kel stond.
De kinderen werden volwassen, verlieten
het ouderlijk huis, trouwden met Cana
dezen en kregen zelf weer kinderen.
De familie in Waarland hield hen op de
hoogte van het wel en wee in het dorp.
Tante Nel Nieuwboer-van Baar stuurde
trouw alle krantenknipsels op en met ver
jaardagen kwam de post altijd een dikke
stapel ansichtkaarten brengen. Omge
keerd doet Annie heden ten dage nog
immer hetzelfde.
De tijd verstreek in een aaneenschakeling
van up en downs. Op 1 augustus 1984,
overleed Cor Bruin op de leeftijd van 79
jaar en nam Annie voorgoed afscheid van
de man die zij had gevolgd op zijn avon
tuurlijke reis naar Canada en altijd door
dik en dun had gesteund.
Toch bleef Annie Bruin-Nieuwboer, zo
door de jaren heen, heel trouw aan haar
Westfriese gewoontes, waarvan de kiem
in haar jeugdjaren lag. Op het moment
van schrijven is Annie 86 jaar en woont in
het bejaardentehuis van de zusters Car-
melietessen in St. Catharines alwaar zij
zich temidden van de andere oudjes nog
een jonkie voelt. Gewoontegetrouw houdt
ze iedere dag haar eigen ‘koppiestoid’ en
zo nu en dan trakteert ze zichzelf op een
lekker potje grauwe erwten met spek.
Ook tegen klaverjassen zegt ze geen pas
en is dit oerhollandse spel een dagelijks
terugkerend ritueel in haar bestaan. Om
gezond te blijven gaat ze naar gymles, één
keer bij de oudjes en eenmaal bij een ‘alle
leeftijden groep’
Haar leven in Canada ging lang niet altijd
over rozen maar ondanks dat geniet
Annie, dankzij haar levenslust en positie
ve instelling, van alle dagen die zij op
haar oude dag nog ‘toe krijgt’.
Gedurende de tijd dat zij in Canada woont
is Annie wel 25 keer over geweest voor
een bezoek aan Holland. Bij leven en wel
zijn vliegt ze volgend voorjaar weer rich
ting het land dat haar zo dierbaar is en
naar het dorp Waarland waar zij haar eer
ste levensstappen zette.
M - *4
i
i
