O, juffrouw Ooievaar.
Annie groeide op in een harmonieus
gezin. Het roomskatholieke geloof en de
kerk namen een belangrijke plaats in bin
nen de familie. Haar ouders waren voor
uitstrevend en stimuleerden hun kroost op
velerlei gebied.
Als klein kind speelde Annie poppenmoe
dertje, hinkelde en kaatsebalde ze met
haar leeftijdgenootjes op het schoolplein.
Toen ze 14 jaar was mocht ze van haar
ouders pianoles nemen bij Agatha Tuin in
Schagen en dit muziekinstrument zou ze
haar hele verdere leven met plezier blij
ven bespelen. Ze ging samen met haar
vriendin Lies Stoop op les, maar na een
poosje gaf Lies er de brui aan en moest
Annie het maar in haar eentje zien te kla
ren. Naast haar pianolessen volgde ze elke
week trouw de repetities van het zangkoor
St. Caecilia.
Op zekere dag vroeg Annie aan haar vader
of er in het café van de weduwe Stoop ook
meisjes mochten komen. Haar leek het toe
dat het café uitsluitend een gelegenheid
was waar de mannen zich al drinkend
ophielden en zeker geen plek was waar
een fatsoenlijk meisje naar toe ging. Hoe
anders was het antwoord van vader Piet.
Nuchter zei hij: ‘Weerom zou jij deer niet
komme magge? Je ken van moin gaan
‘oor.’ Dat was niet tegen dovemansoren
gezegd, want kort daarop haastte Annie
zich, samen met haar zus Trien naar het
café nabij de kerk, want daar stond het
voor thuis. De huizen, waarin zij aan de
Weelweg woonden, waren eigendom van
Piet Nieuwboer en het ophalen van de
huur was een vast karweitje voor Annie.
Naast haar ouderlijk huis aan de
Nieuwboerweg woonden destijds de
buren Jan en Grietje Pancras-Nanne en de
weduwe Neeltje Bommer-Hoedjes. Het
lapje grond achter het huis van Jan
Pancras werd het ‘Bulle-weidje’ genoemd
en het was op die plek waar de voetbal
club O.K.B. (Op Klompen Begonnen) wat
later Con Zelo werd, begon met voetbal
len.
Als één van de weinigen in Waarland was
Piet Nieuwboer een paard en wagen rijk
en daardoor werd zijn hulp vaak ’s nachts
ingeroepen als de dokter uit Oude Nie-
dorp opgehaald moest worden als er weer
een Waarlandertje geboren moest worden.
De carbidlamp lag naast zijn bed voor het
grijpen. Annie’s moeder Lucia was een
vrolijke, opgewekte vrouw maar als het er
op aan kwam, was ze zeer resoluut. Dat
moest ook wel want in het uit negen kin
deren bestaande gezin hoorde orde en
regelmaat thuis.
In 1922 was op de
'kiek' gaan een hele
gebeurtenis. Voor het
ouderlijk huis aan de
Nieuwboerweg.
V.l.n.r: Gert Jansen,
moeder Nieuwboer met
dochter Aaf op de arm,
vader Piet Nieuwboer,
Marie, Antje, Trien,
Anna Jansen met Jan,
Jaap, Willem en Piet,
(dochter Luus ont
breekt).
'J
i
^4
