Nagezien door een kachelsmid.
De aanvoer van turfmolm en gresbuizen
werd verzorgd door loonwerkers uit
Waarland en omgeving. Met paard en
wagen. Maar al spoedig verscheen Dirk
‘Bram’ Dekker met zijn eerste David
Brown-trekker. Cees Keijzer van Texel
was vindingrijk. Hij wist een afgedankt
pantservoertuig met rupsbanden op de
Als eerste stap in de verkaveling moest de
teelaarde worden verwijderd en de sloten
leeggebaggerd. Met een bulldozer werd
deze grond zoveel mogelijk op een hoop
geschoven, waarna de onderliggende
kleilaag werd gebruikt om de sloot te
dempen. Daarna werd de teellaag zo goed
mogelijk verdeeld en dan begon het grote
spitwerk. ’s Morgens vroeg kwamen hon
derden mensen uit Waarland en wijde
omgeving om voor 0,60 per uur de
drainagesleuven te spitten. Meter na
meter, kilometer na kilometer. Alles
onder toezicht van 40 werkbazen van de
Heidemij. Toezicht was noodzakelijk.
Niet alleen om diepte en verhang te con
troleren, maar óók omdat men wel eens
wat meters wilde overslaan. Tenslotte
werkte een deel van de mensen in regie
per meter! Pas na controle van de sleuf
mèt drain mocht de boel worden dichtge
gooid. In de uitgespitte gleuf werden
gresbuizen in een bed van turfmolm
gelegd. Die turfmolm was noodzakelijk
om het dichtslibben van de drains te voor
komen. In totaal werd op deze manier 400
kilometer drainage gelegd. Er werden
meer dan één miljoen buizen a 0,073
per stuk gebruikt. Eén man spitte per uur
drie meter. Het aanleggen van de drainage
betekende dus bijna 135.000 manuren
spitwerk!
Nadat het eerste blok was opgeleverd,
bleek het drainagesysteem niet goed te
werken. Wat was het geval? Het dicht
schuiven van de sleuven werd door de
zware bulldozer gedaan en op plaatsen
waar de drainage een pas gedempte sloot
kruiste, werden de buizen door de zware
machine stukgereden. De oplossing werd
gevonden in het plaatsen van een zoge
naamde drainagebrug: een houten plank,
gestut en vastgezet, en door het gebruik
op dergelijke plaatsen van kraagloze gres
buizen.
De verkaveling in volle
gang. Op de achtergrond
staat de stolp van de
familie Dirk Bakker
thans bewoond door de
familie Van Benschop,
Andries Dekkerweg 11).
Links tekent zich het
profiel af van de Andries
Dekkerweg.
kop te tikken en daarmee daverde hij, met
voor die tijd hoge snelheden, door de pol
der. Dit fraaie vehikel kreeg onder de
Waarlanders al snel de naam: Stalino.
Over koude oorlog gesproken!
De bulldozer, die bij het werk werd
gebruikt, was eigendom van de PC. De
Heidemij noch de firma Blok beschikte
over zo’n kostbare machine. De PC nam
de gok en bestelde er één bij Handels
maatschappij Geveke te Amsterdam: ‘Eén
Caterpillar D-6 tractor in brede uitvoe
ring van 20” rupsbandschoenen, het
geheel voor de prijs van f. 37.670,-’.
Harde naoorlogse guldens, welteverstaan.
Ter vergelijking: een vrijstaande woning
werd in die tijd gebouwd voor circa
8.000,-. Een gok van de PC? Of durf
met een vooruitziende blik? Nadat de ver
kaveling was voltooid kon de PC de
machine zonder verlies van betekenis ver
kopen. Minder succesvol was de Heide
mij met haar dumpers. Met alle mogelijke
en onmogelijke middelen probeerde men
die machines aan de praat te houden,
maar dat lukte niet altijd blijkens de vol
gende fragmenten uit een briefwisseling
tussen Ir. Maandag namens de Cultuur
technische Dienst en de Heidemij:
‘Mij is gebleken, dat de door U gezonden
dumpers allerminst bedrijfsklaar zijn.
Tijdens een bezoek aan het werk er zou
den 5 dumpers zijn), was nummer één
's morgens al stuk en no. 2 en 3 vielen
’s middags tijdelijk uit. Geregeld braken
de kettingen en bij 1 exemplaar is de
overbrenging van het gaspedaal zodanig
23
