Aanloop tot de ruilverkaveling.
ik
Akkers en sloten. Een niet
meer voor te stellen beeld
van Waarland. De foto is
gemaakt vanaf de Hoge-
brugweg. Op de achter
grond staat de boerderij
van Klaas Smit. Op dit
moment woont hier de
familie Rustenburg, Volle-
ringweg 7a.
Om te zorgen dat de sloten goed bevaar
baar bleven moest er elk jaar gebaggerd
worden. Een zware en tijdrovende klus.
De bagger diende daarbij ook als goede
bemesting. Met de komst van kunstmest
verloor het deze rol. Niet iedere tuinder
zag het nut in van elk jaar baggeren.
Langzaam maar zeker begon een flink
aantal sloten dicht te slibben. Het polder
bestuur moest de laatste j aren verschillen
de keren onder druk van de tuinders het
polderpeil verhogen om het per schuit
binnenhalen van de oogst mogelijk te
maken. Het dichtslibben van de sloten
leidde er ook toe dat een goede bemaling
van de polder in gevaar kwam. De peil-
stand in de polder was normaal -1.78
meter N.A.P., waardoor de gronden te
lang nat bleven en de groei van het gewas
in het voorjaar werd vertraagd.
De waterhuishouding in de Waarlands-
polder was een bron van grote zorg voor
het bestuur. Er moest wat gebeuren wilde
men uit de problemen komen. Maar wat?
Op 8 augustus 1944 werd een eerste
gesprek gevoerd met deskundigen van de
Nederlandse Heidemaatschappij. Het
bestuur van de polder wilde advies om te
komen tot een betere bemaling waardoor
een goede ontwatering van de tuinbouw
gronden gewaarborgd zou zijn. De
Heidemij bracht in die vergadering voor
het eerst de mogelijkheid tot ruilverkave
ling ter tafel. Dat was even andere koek.
De oorlog maakte een verdere uitwerking
van de plannen onmogelijk.
Na de bevrijding pakte het bestuur de
draad weer op. Op 10 september 1945
vergaderde men in de zaal van Cor van
Ophem met Ir. Maris van de Cultuur
Technische Dienst uit Utrecht. Weer
kwam de lastige polderpeilstand ter spra
ke. Maar ook een ander probleem diende
zich aan: de poldermolen bleek ernstig
verzakt. Ir. Maris kwam al snel met een
rapport, waaruit bleek dat een ruilverka
veling vooralsnog te duur zou zijn. Ook
zou er zo kort na de oorlog onvoldoende
materiaal beschikbaar zijn om dat ambiti
euze plan te kunnen uitvoeren.
Het bestuur zat ermee in haar maag. Er
moest toch wat gebeuren. Bij grote hoe
veelheden regen zouden delen van de pol
der misschien wel onder water komen te
staan. Verlagen van de normale polder
peilstand? Op 14 december 1945 werd dit
voorstel aan de ingelanden voorgelegd.
Resultaat: 32 stemmen tegen en 25 stem
men voor! Dus terug naar af. Drie dagen
later werd er opnieuw met de ingelanden
vergaderd. Als alternatief werd voorge
steld om alle molensloten en hoofdsloten
met een gezamenlijke lengte van 12'/2
kilometer te verbreden. Hiertoe moest
2.50 ha land en water worden aangekocht
