Stipt op tijd.
Waarland, juni 1998.
Zijn zoons.
n
Jan Noordstrand was drieëntachtig toen
hij werd opgenomen in het verpleeghuis
‘Lauwershof’ te Oudorp. Als er een ken
nis of familielid op visite kwam, kon hij
aardig zijn maar soms ook heel bot. Hij
kwam uiterlijk ruw en hard over, maar
was innerlijk toch gevoelig en behulp
zaam. Een ruwe bolster met een blanke
pit. Op 21 augustus 1981 overleed hij.
Piet en Arie werken nog steeds op het
bedrijf. Ze hebben wel een trekker ge
kocht, maar bouwen nog steeds op de
manier zoals hun vader het altijd heeft
gedaan. Aan de achterkant van het huis is
een stuk aangebouwd met daarin een bad
kamer. Aan de voorgevel is het voorraam
veranderd en het opschrift ‘Time is mony’
verdwenen. Het interieur is gebleven
zoals het vijfenzestig jaar geleden was.
De peterolie-stellen staan nog steeds op
het aanrecht, alleen worden ze niet meer
gebruikt. De ‘Noormannen’ koken nu op
aardgas.
Elke zondag gaan ze naar hun zus Trien
op de koffie, van tien tot kwart voor
twaalf, want om twaalf uur wordt er thuis
gegeten en ’s avonds, tien voor half acht,
gaan ze op de fiets naar het café tegenover
de kerk. Piet voorop en Arie er twintig
meter achteraan. Voor middernacht zijn
we weer thuis. ‘Time is money’, daar zijn
ze vast van overtuigd.
Geraadpleegde bronnen:
- Regio-Archief Noord-Kennemerland
te Alkmaar.
- Gegevens van:
Piet en Arie Noordstrand.
Links: De vijftons motor-
vlet Johannaligt afge
meerd voor het huis aan
de Westkade.
Rechts: Jan Noordstrand
en zoon Piet tijdens het
dorsen van koolzaad.
Elke zaterdagmiddag om klokslag drie
uur kwam Jan Noordstrand het café bin
nen. Willem Jonker en later Cees Valk had
zijn gelagje dan al klaargezet. Op de soos
werd honderden gespeeld. Er lagen vier
ballen op het biljart, een rode, een blauwe
en twee witte. Men stootte met de blauwe.
Bij drie ballen raak kreeg men twintig
punten, bij twee witten acht en bij een
rood en een wit, één punt. Wie er precies
honderd had was uit en de andere spelers
gingen dan verder, totdat er één over was.
Deze was de verliezer en betaalde een
rondje. Bij verlies was het voor Jan
Noordstrand een zuur en bij winst een
zoet cognacje.
