Vrachtskippers.
Februari 1998
Siem de Haan.
14
Je kon in die toid iederien nag vertrouwe,
ja met de eerlijkhoid was het goed steld,
as je je kodl met de vrachtskippers meegaf
vong je een paar dage later je geld.
As je vandaag an de skooljoos ers vrage:
’Weet je ok wat of een vrachtskipper was?’
Denke ze drekt an de grote riviere
zo as ze’t lere, op skool in de klas.
In heel West-Friesland was alles meist water
dat al het land lag die jare nag los,
en as je akker een heel end van huis lag
most je lang kloete, dan wasje de klos.
Dat is nou amperan voiftig jaar leden,
toen werd het aars want de toid ging vooruit,
overal werde de akkers verkaveld
dat: weg alle slóte en weg ok de skuit.
Het ging hiermee net as met nag zoveul dinge
ouwe beroepe die raakte we kwoit,
deerom is ’t goed om er over te leze
in dut echt Waarlander blad ’Toendertoid’.
’k Dink welders terug an die jare van vroeger,
ik was in die toid acht of negen, hooguit-
dat er nag amperan vrachtoto’s ware,
alle vervoer dat ging toen met de skuit.
Groente ging ok met de skuit nei de voiling
’t was den betaie heêl druk in de sloot,
wie gien metor had die liet het vervoere,
vrachtvaarders hadde een heel goed stik brood.
