Feestelijke opening.
Provincie kwam over de brug.
25
Ondanks de eerste bezwaren van de pro
vinciale politiek en het gemor van enkele
dorpsbewoners werd er toch besloten om
het bouwwerk van Koopen te slopen en te
vervangen door een bredere en voor fiet
sers een meer veilige brug.
In het voorjaar van 1985 werd begonnen
met de sloop. Alvorens het zover was,
werd er voor voetgangers en fietsers weer
een houten brug gebouwd. Deze noodver-
binding kwam iets meer ten westen van de
eerste houten brug te liggen. Auto’s en
ander gemotoriseerd verkeer moesten
omrijden.
Het werk werd voor 860.000.- gegund
aan Bouwbedrijf Botman te Heerhugo-
waard, dat ervoor zorgde dat het ongemak
voor de Waarlanders tot een minimum
bleef beperkt. Op de sloop van de oude
brug had iedereen zich verkeken. Er was
in het midden van de crisisjaren een knap
stuk vakmanschap geleverd. Heel zwaar
materieel moest er worden ingezet om de
betonnen brug op te ruimen.
Midden augustus 1985 moest de grootste
telekraan van Nederland, die van Van
Seumeren uit De Meem nabij Utrecht,
eraan te pas komen voor het leggen van
tien elementen, elk 35 ton zwaar. De 300-
tons kraan klaarde dit werk binnen enkele
uren. De verdere afbouw van de brug en
de werkzaamheden aan de op- en afritten
nam toch nog twee maanden in beslag.
Oktober 1985 was het feest in Waarland.
De veelbesproken nieuwe Waarlandsbrug
kon in gebruik worden genomen. Onder
toeziend oog van zijn vader, talrijke pro
minenten en genodigden verrichtte het 8-
jarige zoontje van gedeputeerde Alma de
openingshandeling: het doorknippen van
een veelkleurig lint. Gelijktijdig lieten
kinderen van de Sint Janschool felge
kleurde luchtballonnen op. De brug lag er,
maar was nog niet af. Dat deed de toen
malig burgemeester van Harenkarspel, W.
Wesselink, tijdens een gezellig samenzijn
in het Dorpshuis van Waarland de volgen
de opmerking plaatsen: ’’Fieters kunnen
zonder meer van het talud afrijden. Daar
moet nog iets aan gedaan worden.” Er
werd goed naar de burgemeester geluis
terd. Binnen korte tijd was er een extra
vangrail aangebracht. Iedereen kan, op
welke wijze dan ook, gebruik maken van
de derde ’hoge brug’, een naam die in
Waarland sinds 1929 verbonden is aan de
weg waarin zij ligt.
Heerhugowaard, 12 september 1996
Arnold Lantman.
Geraadpleegde bronnen:
Archief Banne Harenkarspel
te Warmenhuizen,
Archief Verenigde Noordhollandse
Dagbladen te Alkmaar,
Archief Weekblad de Koerier,
Rijksarchief Noord-Holland te Haarlem.
De grootste telekraan
van Nederland moest
eraan te pas komen
voor tien elementen,
elk met een gewicht
van 35 ton.
ook daadwerkelijk zou komen. Tijdens de
vergadering op maandag 1 oktober 1984
van de waterstaats- en wegencommissie
sprak de woordvoerder van Provinciale
Waterstaat over ’een gelegenheidswerk’.
In eerste instantie moest er een nieuwe
fietsbrug komen als schakel in een nieuw
aan te leggen en vrijliggend fietspad.
Provinciale Waterstaat vond in dit gege
ven aanleiding om de betonnen ’provin
ciale’ brug te vervangen door een bredere
brug: öök veilig voor de fietsers. Een klus
van naar schatting 1.300.000.-.
Maarten Verwey van D’66 informeerde of
de huidige brug aan vervanging toe was.
Het ambtelijke antwoord was: ”Nee, de
brug kan nog zeker 30 jaar mee.” De vol
gende vraag van Verwey was: ”Wat kost
een aparte fietsbrug naast de verkeers-
brug?” Het ambtelijke antwoord luidde:
’’Twee ton plus de kosten van de opritten.”
Verwey: ”Dat betekent dus een overbodig
’extraatje’ van zo’n één miljoen!”