Feestelijke opening. Provincie kwam over de brug. 25 Ondanks de eerste bezwaren van de pro vinciale politiek en het gemor van enkele dorpsbewoners werd er toch besloten om het bouwwerk van Koopen te slopen en te vervangen door een bredere en voor fiet sers een meer veilige brug. In het voorjaar van 1985 werd begonnen met de sloop. Alvorens het zover was, werd er voor voetgangers en fietsers weer een houten brug gebouwd. Deze noodver- binding kwam iets meer ten westen van de eerste houten brug te liggen. Auto’s en ander gemotoriseerd verkeer moesten omrijden. Het werk werd voor 860.000.- gegund aan Bouwbedrijf Botman te Heerhugo- waard, dat ervoor zorgde dat het ongemak voor de Waarlanders tot een minimum bleef beperkt. Op de sloop van de oude brug had iedereen zich verkeken. Er was in het midden van de crisisjaren een knap stuk vakmanschap geleverd. Heel zwaar materieel moest er worden ingezet om de betonnen brug op te ruimen. Midden augustus 1985 moest de grootste telekraan van Nederland, die van Van Seumeren uit De Meem nabij Utrecht, eraan te pas komen voor het leggen van tien elementen, elk 35 ton zwaar. De 300- tons kraan klaarde dit werk binnen enkele uren. De verdere afbouw van de brug en de werkzaamheden aan de op- en afritten nam toch nog twee maanden in beslag. Oktober 1985 was het feest in Waarland. De veelbesproken nieuwe Waarlandsbrug kon in gebruik worden genomen. Onder toeziend oog van zijn vader, talrijke pro minenten en genodigden verrichtte het 8- jarige zoontje van gedeputeerde Alma de openingshandeling: het doorknippen van een veelkleurig lint. Gelijktijdig lieten kinderen van de Sint Janschool felge kleurde luchtballonnen op. De brug lag er, maar was nog niet af. Dat deed de toen malig burgemeester van Harenkarspel, W. Wesselink, tijdens een gezellig samenzijn in het Dorpshuis van Waarland de volgen de opmerking plaatsen: ’’Fieters kunnen zonder meer van het talud afrijden. Daar moet nog iets aan gedaan worden.” Er werd goed naar de burgemeester geluis terd. Binnen korte tijd was er een extra vangrail aangebracht. Iedereen kan, op welke wijze dan ook, gebruik maken van de derde ’hoge brug’, een naam die in Waarland sinds 1929 verbonden is aan de weg waarin zij ligt. Heerhugowaard, 12 september 1996 Arnold Lantman. Geraadpleegde bronnen: Archief Banne Harenkarspel te Warmenhuizen, Archief Verenigde Noordhollandse Dagbladen te Alkmaar, Archief Weekblad de Koerier, Rijksarchief Noord-Holland te Haarlem. De grootste telekraan van Nederland moest eraan te pas komen voor tien elementen, elk met een gewicht van 35 ton. ook daadwerkelijk zou komen. Tijdens de vergadering op maandag 1 oktober 1984 van de waterstaats- en wegencommissie sprak de woordvoerder van Provinciale Waterstaat over ’een gelegenheidswerk’. In eerste instantie moest er een nieuwe fietsbrug komen als schakel in een nieuw aan te leggen en vrijliggend fietspad. Provinciale Waterstaat vond in dit gege ven aanleiding om de betonnen ’provin ciale’ brug te vervangen door een bredere brug: öök veilig voor de fietsers. Een klus van naar schatting 1.300.000.-. Maarten Verwey van D’66 informeerde of de huidige brug aan vervanging toe was. Het ambtelijke antwoord was: ”Nee, de brug kan nog zeker 30 jaar mee.” De vol gende vraag van Verwey was: ”Wat kost een aparte fietsbrug naast de verkeers- brug?” Het ambtelijke antwoord luidde: ’’Twee ton plus de kosten van de opritten.” Verwey: ”Dat betekent dus een overbodig ’extraatje’ van zo’n één miljoen!”

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 1996 | | pagina 27