ONS BEZOEK AAN HET YAD VASHEM. T3'7in HOLLAND (|IT) Ü'DO nj’OD'ipi DX*7p KLAAS AND CHRISTINA SMIT (ZOON) 5 De grot van de Rechtschapenen onder de volkeren. Herinnering, een grote zaal met een mar meren vloer, waar de namen zijn ingegra veerd van tweeëntwintig concentratie kampen. In het midden was de eeuwig brandende vlam en een graf met daarin de as van gecremeerden. Dit alles is omringd door een ballustrade. Toen de namen van de geëerden werden afgeroepen moest de hele groep rond de eeuwige vlam en het graf staan. De plechtigheid werd opge luisterd door Joodse gezangen en gebe den, uitgesproken door een rabbijn. Na dit gebeuren kwam de kranslegging. Dit geluk was mijn vrouw Corry en een van de andere genodigden beschoren. Na enige tijd stilte, verlieten we de zaal en gingen naar de plek van de onthulling. Daar stonden veel rekken met daarop alle maal marmeren tegels met namen. De pla quettes met de namen, waar wij en de andere genodigden voor kwamen, waren nog afgedekt met de Israëlische vlag. De onthulling van de tien tegels werd gedaan door twee dames uit onze groep. Het is geweldig de naam van je ouders in een vreemd land te zien, en wel als blijk van eerbetoon. Nu, daar werd wel een traantje bij gelaten. Hierna zijn we naar het huis van de zwager van Elias gegaan en daar hebben we van een heerlijke koffietafel genoten. Heel lieve mensen. De posthume huldiging van mijn ouders in het Yad Vashem en de reis naar Israël zijn voor ons onvergetelijk. Waarland, maart 1996 Nico Smit. Oktober 1995 zijn mijn vrouw en ik met een paar vrienden op vakantie geweest naar Israël. Wij hadden een georganiseerde vliegreis geboekt en landden in Tel Aviv. De dagen daarop gingen wij met een bus een rondreis maken langs de Heilige plaatsen, zoals het meer van Galilea, Nazareth, de Jordaan, Jericho, Jeruzalem en Bethle hem. Verder bezochten we de Dode Zee, waarin we lekker gezwommen hebben, een kibboets en via de Negev- woestijn kwamen we weer terug in Jeruzalem. Hier brachten wij de laatste dagen van onze vakantie door. In het Yad Vashem woonden wij de plechtig heid bij van de onthulling van de steen met daarop de namen van mijn vader en moeder, Klaas Smit en Christina Zoon. Een gedenkteken ter herinnering aan de hulp, die zij in de oorlog hebben verleend aan onze Joodse vriend Elias Vlessing. 'Het is geweldig de naam van je ouders in een vreemd land te zien, en wel als blijk van eerbetoon’. De eerste dag van ons bezoek aan het Yad Vashem hebben we met onze reisgenoten en onder begeleiding van onze reisleidster het hele complex bezocht. Er zijn ver schillende afdelingen, waar de registratie van zes miljoen omgekomen mensen wordt bewaard. Een plaats waar het duis ter is, met heel veel kleine lichtjes, een plek waar anderhalf miljoen kinderen worden herdacht. Er is ook een zaal waar foto’s hangen van gruweldaden, die gepleegd zijn. Met werktuigen, waar nor maal een paard voor moest, en die toen door uitgehongerde mensen moesten wor den getrokken. En dan het schoeisel en de lompen die ze droegen, in een woord vre selijk om te zien. Ja, daar word je echt een ander mens. De volgende dag, 25 oktober 1995, was voor ons de dag van de huldi ging. We werden ’s morgens door een zwager van Elias, die in Jeruzaleum woont, met de auto naar het Yad Vashem gebracht. Hij wilde die plechtigheid zelf ook graag meemaken. Bij aankomst wer den we met een twintigtal mensen verwel komd door de directie en het personeel. Vervolgens gingen we naar de Hal der 1 ’g*.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 1996 | | pagina 7