ONS BEZOEK AAN
HET YAD VASHEM.
T3'7in
HOLLAND
(|IT) Ü'DO nj’OD'ipi DX*7p
KLAAS AND CHRISTINA SMIT
(ZOON)
5
De grot van de Rechtschapenen
onder de volkeren.
Herinnering, een grote zaal met een mar
meren vloer, waar de namen zijn ingegra
veerd van tweeëntwintig concentratie
kampen. In het midden was de eeuwig
brandende vlam en een graf met daarin de
as van gecremeerden. Dit alles is omringd
door een ballustrade. Toen de namen van
de geëerden werden afgeroepen moest de
hele groep rond de eeuwige vlam en het
graf staan. De plechtigheid werd opge
luisterd door Joodse gezangen en gebe
den, uitgesproken door een rabbijn. Na dit
gebeuren kwam de kranslegging. Dit
geluk was mijn vrouw Corry en een van
de andere genodigden beschoren. Na
enige tijd stilte, verlieten we de zaal en
gingen naar de plek van de onthulling.
Daar stonden veel rekken met daarop alle
maal marmeren tegels met namen. De pla
quettes met de namen, waar wij en de
andere genodigden voor kwamen, waren
nog afgedekt met de Israëlische vlag. De
onthulling van de tien tegels werd gedaan
door twee dames uit onze groep. Het is
geweldig de naam van je ouders in een
vreemd land te zien, en wel als blijk van
eerbetoon. Nu, daar werd wel een traantje
bij gelaten. Hierna zijn we naar het huis
van de zwager van Elias gegaan en daar
hebben we van een heerlijke koffietafel
genoten. Heel lieve mensen. De posthume
huldiging van mijn ouders in het Yad
Vashem en de reis naar Israël zijn voor
ons onvergetelijk.
Waarland, maart 1996
Nico Smit.
Oktober 1995 zijn mijn vrouw en ik
met een paar vrienden op vakantie
geweest naar Israël. Wij hadden een
georganiseerde vliegreis geboekt en
landden in Tel Aviv. De dagen daarop
gingen wij met een bus een rondreis
maken langs de Heilige plaatsen, zoals
het meer van Galilea, Nazareth, de
Jordaan, Jericho, Jeruzalem en Bethle
hem. Verder bezochten we de Dode
Zee, waarin we lekker gezwommen
hebben, een kibboets en via de Negev-
woestijn kwamen we weer terug in
Jeruzalem. Hier brachten wij de laatste
dagen van onze vakantie door. In het
Yad Vashem woonden wij de plechtig
heid bij van de onthulling van de steen
met daarop de namen van mijn vader
en moeder, Klaas Smit en Christina
Zoon. Een gedenkteken ter herinnering
aan de hulp, die zij in de oorlog hebben
verleend aan onze Joodse vriend Elias
Vlessing.
'Het is geweldig de
naam van je ouders in
een vreemd land te
zien, en wel als blijk
van eerbetoon’.
De eerste dag van ons bezoek aan het Yad
Vashem hebben we met onze reisgenoten
en onder begeleiding van onze reisleidster
het hele complex bezocht. Er zijn ver
schillende afdelingen, waar de registratie
van zes miljoen omgekomen mensen
wordt bewaard. Een plaats waar het duis
ter is, met heel veel kleine lichtjes, een
plek waar anderhalf miljoen kinderen
worden herdacht. Er is ook een zaal waar
foto’s hangen van gruweldaden, die
gepleegd zijn. Met werktuigen, waar nor
maal een paard voor moest, en die toen
door uitgehongerde mensen moesten wor
den getrokken. En dan het schoeisel en de
lompen die ze droegen, in een woord vre
selijk om te zien. Ja, daar word je echt een
ander mens. De volgende dag, 25 oktober
1995, was voor ons de dag van de huldi
ging. We werden ’s morgens door een
zwager van Elias, die in Jeruzaleum
woont, met de auto naar het Yad Vashem
gebracht. Hij wilde die plechtigheid zelf
ook graag meemaken. Bij aankomst wer
den we met een twintigtal mensen verwel
komd door de directie en het personeel.
Vervolgens gingen we naar de Hal der
1
’g*.