VAST PANDOER. Met de vrouwen erbij. Pandoeren. Nog steeds. Van links naar rechts: Sijbout Groot, Breggie Stam-Groot, Klaas Volkers, Bets Volkers-Dekker, Gert Dekker, Alle Dekker-Bakker. Op de voorste rij, Nico Zutt, Marie van Duin-Groen, Dirk van Duin, Vier van de vijf spelers zijn overleden. Gert Dekker is als enige overgebleven. Met Simon Stam een schoonzoon van Sijbout Groot, Nico Zutt de chauffeur en reisleider van weleer, en Jan Bruin de vroegere Centra-kruidenier, legt Gert Dekker nog wekelijks een kaartje. Daarmee zetten zij de kaartclub van Sijbout Groot voort. Aan inzet en gezel ligheid heeft de club niet ingeboet. Het uitje met de kaartclub is er nog steeds, al wordt er zo nu en dan een jaartje overge slagen. Heerhugowaard, 13 april 1996 Arnold Lantman. Bij veel kaartclubjes is het een goede gewoonte om aan het einde van een kaartseizoen een dagje uit te gaan. Voor sommigen is het jaarlijkse uitje belangrijker dan het wekelijkse kaart- avondje. Ook vroeger waren er clubjes die de kaartpot leegden en de inhoud gebruikten om de bloemetjes eens flink buiten te zetten. In ons archief vonden wij een foto van de kaartclub van Sijbout Groot. Het wekelijkse kaartavondje vond om beurten bij een van de vijf spelers plaats, waarbij de vrouw des huizes de mannen van een hapje en een drankje voorzag. Aan het einde van het seizoen kwamen de vrouwen een avondje mee om het uitje te bespreken. Als de inhoud van de kaartpot niet voldoende was, werd er bijgelegd en kwam het jaarlijkse uitje toch in het ver schiet. Het groepje van Sijbout Groot hield wel van een verzetje. Soms ging ’t mee met het uitje van de plaatselijke krui denier. Ook werd er wel bij een touring- carbedrijf in de omgeving een trip ge boekt. Later werd Nico Zutt gevraagd om de kaartclub met een bus te rijden. In 1966 zette Nico koers naar Edam, Volendam en Marken. Natuurlijk werd er bij Spaander gegeten en later die dag moest het hele gezelschap, in Volendammer kostuum, op de foto. De oude Sijbout Groot, toen ruim tachtig jaar, had het daarbij zo druk dat hij vergat zijn schoenen voor klompen te ver ruilen. Maar de pret was er niet minder om. Eind jaren ’50 vroeg Sijbout Groot, die toen met zijn vrouw in het huis aan de Kerkstraat 28 woonde, enkele buren of zij zin hadden om eens in de week een avondje te pandoeren. Een kaartspel dat in die tijd door veel mensen werd gespeeld. Gert Dekker, Dirk van Duin en Klaas Volkers hadden er wel oren naar. Menige winteravond werd er geschud en gescho ven. Er werd fanatiek gespeeld, maar de gezelligheid voerde toch altijd de boven toon. Later werd het clubje uitgebreid met buurman Frans Danenberg. Een vijfde man werd niet als hinderlijk ervaren, ondanks het feit dat de meeste kaartspel len met vier personen worden gespeeld. Een ’stilzitter’, zo wordt de vijfde man genoemd, had ook zijn voordelen. Als er een van de vijf verhinderd was, kon er toch gespeeld worden. Met pandoeren speelt ieder voor zich, zonder een vaste maat. Waren er twee uitvallers, dan speel- Urs Danenberg-Hoogland den de overige drie ’hoogjassen’, maar en Frans Danenberg. gekaart werd er. 38

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 1996 | | pagina 40