De koe bij de horens vatten.
24
Jan en Hiltje wisten al spoedig dat ze aan
hun zoon Kees geen opvolger op de boer
derij zouden hebben. Ze waren daarin niet
teleurgesteld, ze accepteerden het leven
zoals dat op hun pad kwam.
Bij moeilijkheden ondervonden ze veel
troost en houvast aan hun geloof. Met
name opa Kees had Jan een goed voor
beeld gegeven. Toen in het jaar 1922
Waarland een eigen parochiekerk kreeg,
schonk Kees de klok voor de nieuwe kerk.
Na zijn overlijden bedacht hij de kerk met
een legaat, jaren achtereen werden de
namen van Comelis Stoop en Agatha
Polle tijdens de H. Missen afgelezen.
Als rechtgeaarde boer ging Jan donder
dags vaak naar de Schager veemarkt,
maakte daar een praatje met boeren uit de
omgeving en zo te hooi en te gras nam hij
dan voor de vrijdag een visje mee naar
huis.
Op 25 juni 1967 waren Jan en Hiltje veer
tig jaar getrouwd. Nu waren beiden van
nature beslist geen feestvierders, maar die
veertig jaar huwelijk wilden ze niet zon
der bruiloft voorbij laten gaan.
Er als het dan toch gebeuren moest, dan
moest het ook goed gebeuren. Een onver
valste ouderwetse boerenbruiloft zou het
worden die met een H. Mis in de kerk
begon en doorging tot meikerstijd ander
daags. Het werd daar in café de Posthoorn
een bruiloft die zijn weerga niet kende,
dagen daarna spraken de Waarlanders er
nog over.
Die malle Hiltje toch! Wat kon ze het toch
leukig zeggen! Wat was er namelijk op
die bruiloft voorgevallen? Het feest liep
al in de kleine uurtjes toen Dirk van der
Eng, de ceremoniemeester, aankondigde
dat het tijd werd om te sluiten. Hiltje, die
al danig in een feestroes verkeerde, was
het met Dirk volstrekt oneens en dat liet
ze merken ook. Ze liep op haar grijzende
bruidegom toe en riep toen luidkeels:
”Jan, we gane deur met ’t feist, we gooie
d’r nag ’n koe teugen an!” Een luid
instemmend lang zullen ze leven van de
feestvierders klonk door de zaal. De
muziek zette de veleta in en de voetjes
Waarland, 12 maart 1996
Jeanet Stroet.
En als dan de hele boerderij van boven tot
onder een grondige schoonmaakbeurt had
ondergaan, schilderde Jan de onderste
rand van de buitenmuren helder blauw.
Stilzwijgend werd daarmee verteld:
’’Mijn boerderij is schoon, ik ben op stel.”
Op 25 juni 1967 waren Hiltje en Jan veertig
jaar getrouwd.
Het werd een onvervalste boerenbruiloft.
gingen schuifelend over de vloer. Of Jan
de volgende dag zijn koeien zélf heeft
gemolken, vertelt de geschiedenis niet.
In 1967, toen Jan 66 jaar oud was, ver
kocht hij de boerderij aan Ad Boekel en
ging hij samen met Hiltje en Kees aan de
Kerkstraat 90 wonen. Een grote verande
ring voor hen die het buitenleven zo
gewend waren. Jan ging op de fiets nog
vaak even kijken naar de plek waar hij en
Hiltje zoveel jaren samen hadden
geboerd. Sinds 1977 is de familie Sytsma
eigenaresse van deze boerenstolp.
Zoon Kees ontmoette op latere leeftijd
Toos de Koning, een prima vrouw, met
wie hij op 26 januari 1979 in het huwelijk
trad.
Op 17 maart 1974 overleed Hillegonda
Kager en in datzelfde jaar op 13 juli legde
Jan Stoop zijn hoofd voor eeuwig te ruste.
Een boer in hart en nieren, die leefde van,
in en met de natuur, was Waarland ontval
len.
