Werkkrachten uit Friesland. In 1923 kocht Peter Verburg deze stolp voor één van zijn vaste knech ten. Op een foto uit 1957 staat Els Venneker. Haar vader Jaap Venneker werkte in die jaren bij Verburg. Het gezin Klaas Sneek woonde er, toen in het voorjaar van 1959 de stolp in vlammen opging. In de crisisjaren van 1929-1940 trachtte onze regering de handel met het buiten land zoveel mogelijk te herstellen. De produktiekosten moesten omlaag door de lonen en prijzen te drukken. Overal waren de gevolgen merkbaar: grote werkeloos heid en verminderde koopkracht. In de een conservenfabriek op sectie D 529. Er waren geen bezwaren inzake de Hinderwet en de Arbeidsinspectie. De vergunning is op 11 oktober 1917 door het college van Burgemeester en Wet houders afgegeven. Toen begon de ge schiedenis van de zuurkoolfabriek. In de beginjaren was Gerrit Wit de be drijfsleider en hij woonde met zijn gezin op het bedrijf. Het waren slechte tijden. De export van zuurkool naar Duitsland was nihil en naar Engeland was het niet veel beter. Ondanks deze malaise wist Peter Verburg zijn bedrijf uit te breiden. In 1923 kocht hij van Pieter Hoedjes tij dens een openbare verkoping te Zijde wind ruim 6 ha. weiland en een boeren woning voor een van zijn vaste knechten. (Dit boerderijtje is in 1959 verbrand en nu staat er een huis: Slootgaardweg 20.) De produktie van zuurkool werd in de jaren twintig gestaakt. In 1924 overleed Peter Verburg sr. en zijn dochter mevr. G. R. Breukelaar-Verburg en mej. N. Edel volgden hem op. In de geest van hun voorganger hebben zij het bedrijf vakkundig geleid totdat beide zoons, Hendrik en Peter Verburg jr., in de dertiger jaren het directeurschap konden ovememen. De naam van het bedrijf ver anderde in: NV Noordhollandsche Con servenfabrieken Peter Verburg. noordelijke provincies was de werkeloos heid groter en waren de lonen vaak nog lager dan in onze omgeving. Vandaar dat verschillende gezinnen uit Friesland, Groningen en Drenthe de Zuiderzee over staken en de stap zetten naar een ’betere toekomst’ Simon Haaima en Tine Bosma woonden in de buurt van Dokkum. Op jonge leeftijd leerden ze elkaar kennen en hun vriend schap groeide uit tot een verloving. Simon was bakkersknecht en had het goed naar zijn zin, maar hij moest dit werk opgeven omdat zijn vader werk kreeg aangeboden als zetbaas bij Peter Verburg. Het gezin Riemer Haaima verhuisde in 1930 naar de boerderij van Verburg aan de Westerweg in de Noorscharwouderpolder. Naast deze stolp stond ook een zuurkoolfabriek. Tine bleef achter in Friesland. Eén keer kwam Simon, die als knecht op het bedrijf bij zijn vader werkte, zijn verloofde opzoeken. Het was een hele reis vanuit Langedijk naar Enkhuizen, dan met de boot naar Stavoren en vervolgens naar het hoge noorden. Na één dag moest hij weer terug. Gelukkig duurde die situatie niet lang. Tine werd gevraagd of zij hoofd van de huishouding wilde worden bij mevr. M. Verburg-Paarlberg te Noord-Schar- woude. Dit aanbod pakte ze met beide handen aan en zo verhuisde ook Tine naar de Langedijk. In 1932 trouwden ze en kwamen in het boerenhuis aan de Slootgaardweg C 83 te wonen, met in het vooruitzicht dat Simon zetbaas en opvol ger van Gerrit Wit zou worden. Na twee jaar was het zover, Simon werd baas en ze verhuisden naar de boerenplaats achter in het land. Deze bestond uit twee boerderij en, die middels een grote schuur met elkaar waren verbonden. De stolp met het kadastale nummer D 572 had een voor huis en werd bewoond door Simon en Tine. De andere, genummerd D 528, was kleiner en hierin woonde een knecht met zijn gezin. Rechts van de schuurdeur stond met grote letters: 1648 PAX OPTI MA RERUM 1931. Deze spreuk bete kent: VREDE IS HET BESTE BIJ ALLE ZAKEN. In 1931 heeft timmerman C. Dam uit Dirkshom een in 1648 gebouwde stolp te Oudkarspel gesloopt. Met het dubbelvierkant en ander bruikbaar mate riaal uit deze boerenwoning heeft hij de schuur gebouwd en er een prachtig geheel van gemaakt. Mevrouw T. Haaima- Bosma woont nu in het bejaardenhuis Homhoeve te Dirkshom en vertelt: 8

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 1996 | | pagina 10