Schoolreisje met de schuit.
Kool onder vuur.
i
een lading van 7.000 kilo in. De schuit
kon wel 10.000 kilo laden, dus eigenlijk
3.000 kilo tekort en dat moest nou eigen
lijk net de dag goed maken.”
’’Eind maart was de kool weg, dat noem
den we de stille tijd. Dan gingen de schui
ten naar de helling om ze te teren en te
verven om ze er weer mooi uit te laten
zien. Wij moesten dan naar de bouwers
om planten te zetten en later om vuil te
kruipen, er moest toch wat verdiend wor
den, we hadden een groot gezin. Die stille
tijd was van maart tot half juli, dan kwa
men de eerste aardappelen. Vader was dan
weer in zijn sas want er kwam weer geld
in het laatje. Voordat de aardappelen klaar
waren mocht de hele school met de
vrachtschippers mee naar Schoorl. Dat
was groot feest, allemaal bankjes in de
schuit, we konden allemaal zitten. Vader,
vrachtschipper Piet Bruin en vrachtschip-
per Arie Groen uit Zijdewind voeren tot
Schoorldam en het laatste stukje moesten
we lopen. De meesters en de juffrouws
hadden snoep en ranja mee, dat was het
mooiste uitje, lekker op de duinen hollen
en vliegen. Op school mochten we er over
praten, die schuit was mooier en die ging
harder en zo ging het maar door. Totdat de
meester zei: ”Nu gaan we de boeken pak
ken anders komt er van jullie weinig
terecht.”
In de winter kon de schuit niet varen, dan
moesten we de kool per auto laten weg
brengen. We kregen 40 cent van de 100
kilo en moesten 30 cent aan de vrachtrij
der betalen daar bleef dus weinig van
over. Het was niet best voor vader in de
winter. Wij waren erg blij als er ijs in de
sloot lag, dan konden we lekker schaatsen,
maar vader zei er niet zoveel op. Later
begrepen we waarom hij niet zo te spre
ken was.”
Het gezin Groen in de jaren ’40
'41.
Staand: Vader Groen, Nel, Siem,
Moeder Groen.
Zittend: Joop, Theo, Jaap, Cok,
Afra, Tilly, Alie, Arie, Riet.
Het stoomgemaal rechts is nog
gedeeltelijk zichtbaar.
In 1944, toen er geen benzine meer te krij
gen was, werden de schuiten voortge
trokken. Simon Groen voer, op hand-
kracht, met zijn schuit in de ringsloot. Om
de kool aan het zicht te onttrekken was
deze met kleden afgedekt. Vanuit de lucht
beschoten de Engelsen soms de schuit met
kool want zij wisten dat de kool uiteinde
lijk bij de Duitsers zou belanden. Op het
terrein van de Noordermarktbond in
Noord Scharwoude stond een Duits
mitrailleur opgesteld om de Engelsen van
hun pogingen te weerhouden. Het was
middaguur en Simon Groen ging op de
fiets naar huis te eten. Teruggekomen zag
hij tot zijn schrik dat een vlet met lading
en al was gezonken, de andere vlet was
nog net te redden. De rest van de dag was
het medderen geblazen om nog zoveel
mogelijk van de vracht boven water te
halen.
De aard van de lading was wel vaker de
oorzaak van het ontstaan van moeilijkhe
den. Grote aardappelen, bonken genaamd,
lagen nooit echt stevig in de schuit. Op
f
I
