VRACHTSCHIPPER GROEN.
Schuiten aan de lijn.
De sluis in Waarland.
Simon Groen Szn.
Simon Groen kwam in november 1893 als
zoon van Simon Groen en Neeltje Mak ter
wereld. Zijn vader was tuinder en het
gezin woonde in het huisje aan de
Waarddijk nr.8, (nu Cock v.d. Eng). In zijn
jonge jaren, zo rond 1914 was Simon
kaasmaker in de kaasmakerij van Siem
Jonker, hoek Veluweweg/Kerkstraat, waar
nu de snackbar is. Hij huwde voor de eer
ste maal met Neeltje Schrama, uit dit
huwelijk zijn 7 kinderen geboren. Na het
overlijden van zijn vrouw trad hij in het
huwelijk met Marie Molenaar en met het
verstrijken der jaren werden er nog 13
kinderen geboren. Als men in het dorp
sprak van de vrachtschipper dan wist een
ieder dat daar Simon Groen mee werd
bedoeld. Alle dagen ging hij met de schuit
naar de veiling. De al wat grotere zonen
mochten dikwijls met vader mee om hem
bij het zware werk te helpen.
Zoon Jaap vertelt: ”In 1913 werd in Noord
Scharwoude een veiling gebouwd, de
Noordermarktbond. Dat was voor de bou
wers een hele verbetering, toen was het
nog maar een uurtje varen.
Vader moest zijn schuiten laden in de
molensloot achter de sluis. Daar kwamen
de klanten tegen de avond met aardappe
len of kool, dat moest dan worden overge
laden. Wij, broer Siem en ik, gingen rich
ting de Bleekmeer en de Westkade om de
producten bij de bouwers op te halen. De
schuit had nog geen motor en de één trok
aan de lijn en de ander moest sturen. Zo
tegen half tienen waren we dan pas weer
in het jaar 1912 ging de eerste schuit door
de houten sluisdeuren.
In 1920 probeerde Simon Groen Szn. als
vrachtschipper aan de kost te komen. In
1938 werd hij pachter van de sluis. In het
huis naast de sluis, waar nu zoon Siemen
woont, heeft het gezin jaren gewoond. Er
was weinig comfort aanwezig, zelfs de
waterleiding ontbrak. Elke dag moesten
de kinderen, al varend achter het kerkhof
langs, met wastobbes en ander keukenge
rei dat water kon bevatten, erop uit naar
Freek van Schagen. Daar werd het water
in de tobbes getapt en met volle water-
vracht voeren ze dan weer huiswaarts.
Zoon Jaap, vaders rechterhand bij het
werk, beschrijft zijn ervaringen en indruk
ken uit die periode.
Zo rond 1911 gingen er stemmen op om
een sluis bij de molen te bouwen. Lang
niet iedereen was voor dit plan, het
gebruik van de sluis bespaarde de tuinder
dan wel veel tijd maar daar stond tegen
over dat voor die dienst schutgeld moest
worden betaald. De prijs was voor een
vlet van 2 J/2 ton, 12 '/2 cent per keer. De
vooruitgang liet zich niet tegenhouden en
De betonnen restanten van de sluis
nabij de Waarlands molen duiden erop
dat Waarland vroeger een vaarpolder
was. Via de vele poldersloten werden de
producten van het land naar hun
bestemming vervoerd. In de oogsttijd
werden de gewassen handmatig door de
gehele familie van het land gehaald en
in schuitjes geladen. Al kloetend kwam
men dan zo bij de molen en het water-
gemaal aan, daar werd de hele handel
weer overgeladen in een andere schuit
die in de ringvaart lag. En dan richting
de groenteveiling in Broek op Lange-
dijk. Wat een tijdrovend en zwaar
werk! Voor dag en dauw uit de veren
want het vaartochtje duurde zeker drie
uur.
I
