WEELBRUG WORDT HERBOUWD.
Op weg naar de brug.
m
Pentekening van
Willem Weenink.
Dankzij veel inzet en doorzettingsver
mogen is het de voorstanders gelukt de
Weelbrug in Waarland te behouden. Er
was veel voor nodig om de gemeente
Niedorp, eigenaresse van deze brug, te
overtuigen van de noodzaak deze op
haalbrug in stand te houden. Land
schappelijk gezien is deze basculebrug
van grote waarde en ze is in onze omge
ving enig in haar soort.
Door de ruilverkavelingen in de vele
polders in onze omgeving en door de
hoge kosten die het onderhoud aan dit
type brug met zich meebracht, zijn veel
van deze bijzondere ophaalbruggen
gesloopt en door betonnen bruggen ver
vangen. Niet alleen voor de vracht-
scheepvaart, maar ook voor de plezier
boten zijn beweegbare bruggen van
groot belang. De oude Weelbrug is ge
sloopt en met veel vakmanschap wordt
er hard gewerkt aan de bouw van een
nieuwe Weelbrug. Nog voor het einde
van dit jaar zal deze ophaalbrug in
gebruik kunnen worden genomen.
De brug in de ban van Haren
karspel.
de, Oudkarspel, Oudorp, Sint Pancras,
Warmenhuizen en Zuid-Scharwoude.
Later kwamen de bannen Eenigenburg en
Sint Maarten daar nog bij. De werkzaam
heden van deze bannen bestonden in
hoofdzaak uit het onderhoud van wegen
en bruggen in deze wegen. Daarmee
namen de bannen dit werk feitelijk uit
handen van de polderbestuurders. De
Banne Harenkarspel omvatte het gebied
van de voormalige gemeente Harenkar
spel met enkele percelen in de vroegere
gemeenten Oude Niedorp, Sint Maarten
en Warmenhuizen.
Waarland was één van de vele polders in
de gemeente Harenkarspel en was ruim
350 hectare groot. Tegen het midden van
de vorige eeuw stonden er zo’n zestien
woonhuizen en veertien boerderijen. De
meeste waren gebouwd langs de ringsloot.
De polder was slecht toegankelijk. Het
meeste verkeer ging over het water. Via
kleiwegen en smalle landpaadjes kon men
de bewoners bereiken. Wilde men de pol
der in of uit, dan kon men gebruik maken
van een drietal verspreid liggende ’over
zetveren’ of kleine schuiten. Met paard en
wagen reed men via de Slootgaardpolder
naar Zijdewind en verder.
In het gebied van het Geestmerambacht
werden in 1853 negen polderdistricten
opgericht. De gebieden van deze distric
ten kwamen in grote lijnen overeen met de
gebieden van de betreffende bannen of
dorpen en werden later ook zo genoemd.
Deze bannen waren: Broek op Langedijk,
Harenkarspel, Koedijk, Noord-Scharwou-
In 1861 liet de Banne Harenkarspel de
belangrijkste doorgaande wegen binnen
haar gebied bestraten, maar de polder
Waarland was in dit plan niet opgenomen.
Voor de Waarlanders bleef het dus behel
pen. Verzoeken van de polderbewoners
om verbetering in de situatie te krijgen
werden niet gehonoreerd. Wel werd er in
Waarland elk jaar een luttel bedrag
beschikbaar gesteld voor onderhoud aan
het bestaande rijpad of voor uitbreiding
van paden. Dit bedrag varieerde van
ƒ50,- tot 100,-.
De mensen in de Waarlandspolder pikten
de halsstarrige houding van het bannebe-
stuur niet langer en vroegen in het voor
jaar van 1880 Gedeputeerde Staten van
Noord-Holland om hulp. In het verzoek
schrift werd naar voren gebracht dat de
polder Waarland dicht bevolkt was en dat
de bijna 150 leerlingen uit Waarland en de
omringende polders met moeite de
Openbare Lagere School, die in het mid
den van de polder stond, konden bereiken.
In natte jaargetijden was het voor de kin-
tXlll. WW
7>e weet-B/euc;
WAAKifyHO
Nav'.gz
