ai
Bruin, Braun, Braun.
Ze schreeuwden ’’Bruin, Braun, Braun.”
Sijbout Groot, die nog op weg naar huis
was, werd staande gehouden en hij kreeg
te verstaan dat deze Duitse soldaten op
zoek waren naar Bruin of Braun. De
goede Sijbout wist niet wat hij eraan had.
Toch begreep hij dat het om ene Bruin
ging. Maar naar welke Bruin werd er dan
gezocht? In Waarland was en is het de
meest voorkomende achternaam. Een van
die soldaten begreep dat er meerdere
mensen met deze naam in het dorp woon
den. Daarom moest Sijbout Groot maar
voorop lopen en alle huizen aanwijzen
waarin een Bruin woonde. Zo werden
verschillende Bruinen in Waarland opge
pakt. Ook Jan Bruin, de bouwer, die net
op weg was naar zijn schoonvader Adam
Bruin om er twee emmers met water te
De Grüne Polizei paradeert....
en jaagt.
34
i'
te
waren ze tenminste in huis en daar voel
den zij zich veilig. Maandagavond 7.50
uur. Ja... daar had je het. Met volle vaart
reed er een legergroene bus met de Grüne
Polizei, afkomstig uit Alkmaar en
Schagen, Waarland binnen. Ze droegen
allemaal een helm en waren gewapend.
De meesten stapten uit en liepen met het
geweer in de aanslag. Enkele soldaten
hadden verrekijkers bij zich en daarmee
zochten zij de omgeving af, op zoek naar
Waarlanders die zich niet aan de spertijd
hielden. De Grüne Polizei was een onder
deel van de SS en belast met politietaken.
Zij dankten hun bijnaam aan het groene
uniform dat zij droegen.
dachten die Waarlanders wel? Hij was het
immers die de rust en orde in het dorp
moest bewaren en handhaven. Hij kon het
niet verkroppen dat hij zo was behandeld.
Hij deed zijn beklag bij één van zijn
meerderen. Ook die liet er geen gras over
groeien en er werd een beroep gedaan op
de Grüne Polizei. Zij moesten maar eens
naar Waarland gaan, dan zouden zij met
eigen ogen kunnen zien dat het er rom
melde. Van de spertijd trokken de meeste
mensen zich niets aan. Ze bepaalden zelf
wel wat kon en wat niet kon, staken of
niet staken. En dat moest maar eens over
zijn, zo had Bruines aan een van zijn
superieuren laten weten. De Weijze en
Kempers hadden van het ongenoegen van
Bruines gehoord. Ze waren er niet gerust
op. Het leek beide agenten verstandig om
de mensen in Waarland te waarschuwen
voor het dreigende gevaar. Voor zover
mogelijk werden de Waarlanders op de
hoogte gebracht en ze kregen de raad om
vooral bij huis te blijven en de spertijd
serieus te nemen. Ook Gert Veldman
werd gewaarschuwd. Tenslotte was hij op
pad geweest om sympathie voor de sta
kingen te krijgen. Veldman wist op zijn
land een veilig heenkomen te vinden.
Het was die dag goed weer geweest, het
zonnetje scheen volop. Het mooie weer
paste eigenlijk niet goed bij de gebeurte
nissen van die dag. Maandagavond 7.30
uur. Er was een voelbare spanning in
Waarland. Je voelde dat er iets in de lucht
zat. De meeste mensen hadden zich voor
genomen om voor 8.00 uur in huis te zijn.
Want als er dan wat zou gebeuren, dan
