Jan Nieuwboer.
Kruisverhoor.
Door een klein luikje zicht
op de gang van zaken in
de verhoorkamer.
Foto: collectie Jan IJ ff.
Dirk Stoutjesdijk inlichtte over de ver
blijfplaats van Jan Nieuwboer. Binnen
enkele minuten was Robertsen bij Kuijs.
Hoewel de familie aan tafel zat, was de
winkeldeur zoals gewoonlijk niet op slot.
Weldra stond Piet Kuijs oog in oog met
deze overloper. Robertsen zette een ge
weer op de borst van Piet Kuijs. Die kon
niets anders doen dan zich overgeven.
Ook Jan Nieuwboer kwam tevoorschijn.
’’Waarom doe je je ouders zoveel verdriet
en angst aan?” brieste Robertsen naar Jan
Nieuwboer. Jan Nieuwboer mocht nog
even naar huis. Daar eigende Robertsen
zich nog wat rookwerk toe. Met z’n
drieën gingen zij naar Noord-Schar-
woude. In het gemeentehuis werden de
twee Waarlanders verhoord. Langedijk
had in die tijd de NSB-burgemeester Dirk
Stoutjesdijk. Deze was nog niet officieel
geïnstalleerd, maar hij wierp zich toch al
op als regionaal leider.
Zowel het verhoor van Jan Bruin als dat
van Piet Kuijs en Jan Nieuwboer werd
heimelijk afgeluisterd door de onder
grondse van Langedijk. Op de zolder van
het gemeentehuis konden de leden van het
verzet horen wat Stoutjesdijk en de zijnen
aan de gearresteerden vroegen. Door een
klein luikje hadden ze ook zicht op de
gang van zaken in de verhoorkamer. De
NSB-burgemeester was vooral nieuws
gierig naar de wijze van werken van de
ondergrondse in Waarland en het aantal
mensen dat daar deel van uitmaakte.
Natuurlijk wilde hij ook namen weten om
zodoende ook deze mensen te kunnen
oppakken. Het laat zich raden dat de man
nen uit Waarland weinig mededeelzaam
waren. Zij wisten zogenaamd van niets.
Maar Stoutjesdijk was goed ingelicht
door Robertsen en Verkerk. Het was dan
ook niet verwonderlijk dat Jaap Bakker
werd opgepakt en dat ook hij zich moest
verantwoorden voor zijn daden. Hij was
tenslotte de man die pasfoto’s voor de
valse persoonsbewijzen maakte. Die
nacht bleven Bakker, Kuijs en Nieuwboer
in de cel in het gemeentehuis. De volgen
de morgen werd Jan Bruin van zijn tuin
derij opgepakt en opgebracht. De drie
andere mannen werden evenals Arnold
Henselmans in de boeien geslagen en
lopend gingen zij naar het station Noord-
Scharwoude. Daar werden ze in een goe
derenwagon geduwd en op transport naar
Alkmaar gezet. Marie Zutt, de verloofde
van Piet Kuijs, reed ook mee. Piet beloof
de haar toen: ”Als ik weer thuis kom, gaan
we trouwen.” Op het station van Alkmaar
was het een drukte van belang. Er waren
veel mensen op de been. Natuurlijk zagen
zij de gevangengenomen mannen. Door
met enkele geweren te zwaaien en een
paar kogels af te schieten wisten de
Duitsers de rust op het station te herstel
len. Op het perron liepen ook enkele men
sen van de ondergrondse uit Langedijk.
Zo kon Jan Bruin aan een van hen de vol
gende boodschap meegeven: ’’Zorg er
voor dat ze ’Ome Gert’ niet pakken”.
’Ome Gert’, een oudere man, was er per
soonlijk getuige van geweest, dat de
Duitsers in Alkmaar in koelen bloede een
jonge verzetsman doodschoten. Vlak voor
deze fusillering had deze jongeman een
pak met informatie voor de ondergrondse
aan ’ome Gert’ afgegeven. Dat verhaal en
de namen van enkele Alkmaarse verzets
mensen had ’Ome Gert’ bij Jan Bruin in
het bijzijn van Verkerk verteld.
29
