WITTEBROODSWEKEN AAN DE KAAI.
Van bruiloft komt bruiloft.
Nel Bruin werd op 3 augustus 1920 als
een van de jongste kinderen van Adam
Bruin en Neeltje Danenberg aan de
Veluweweg in Waarland geboren. Haar
geboortehuis is verdwenen, op deze plek
staat de woning van Dirk Bruin (nu: nr.
54). Het was een gezellig en warm gezin,
waarin men veel voor elkaar over had. Na
de lagere school ging Nel al spoedig in de
huishouding aan het werk. Bij buurman
Borst werkte ze drie dagen in de week
voor 50 cent per dag. Evenzo bij buur
Groen, die een transportbedrijf had, hield
ze het huisje schoon en netjes. Het ver
diende geld hoefde ze thuis niet af te dra
gen en zodoende kon ze later heel wat
centjes voor haar uitzet opzij leggen. In de
winter van 1938 ging Nel te schaatsen op
De Weel. Het vroor dat het kraakte en op
het ijs bij de ophaalbrug ontmoette ze
Arie Boekel uit ’t Veld. Ze babbelden wat,
draaiden op hun ruiters wat rondjes en
bleven dicht in eikaars nabijheid. Een
afspraakje zat er nog niet in, dat gebeurde
pas na een balavond in café de Tortelduif
eind december. Dat er in buurland
Duitsland grote veranderingen op til ston
den, ging volledig aan het verliefde stel
voorbij. Na anderhalf jaar brak de oorlog
uit. Nel en Arie hadden inmiddels stevige
Nel Bruin.
verkering en spaarden volop voor hun
trouwen. Arie ging te werk als timmer
man en Nel naaide ’s avonds na werktijd
haar uitzet bijeen. Van de linnenuitzet had
ze van elk soort twaalf stuks. Begin mei
1942, midden oorlogstijd, kwam Nel thuis
van een nep boerenbruiloft, die door de
St. Jansknapen was georganiseerd. Nel
was uitgenodigd omdat ze leidster bij die
club was. Het was een pracht feest gewor
den rond het onechte bruidspaar Cor
Beemsterboer en Carolien Biersteker.
Vader Bruin stond Nel in de deuropening
op te wachten. Hij had goed nieuws te
vertellen. Aan de Westkade op nr. D98
stond een grote boerderij en het achterend
daarvan was beschikbaar als woonruimte
voor Nel en Arie. Toen Nel voor de eerste
keer hun toekomstige stekkie zag, schrok
ze zich te pletter. Al wat ze zag, was een
lange koestal en een kamertje met daarin
een bedstee. Buiten boven de sloot stond
het ’huisie’ dat ze gezamenlijk met de
buren moest delen. Nu kwamen Aries
rechterhanden goed van pas. Hij timmer
de op de lange zijde een aanrechtje en Nel
naaide bonte gordijntjes om het hok nog
enigszins op te fleuren. Nadat de ruimte
bewoonbaar was gemaakt, kon het stel
de huwelijksdatum gaan vaststellen. Ze
brachten een bezoek aan de juwelier om
de trouwringen uit te zoeken. Bij de koop
kregen ze een zilveren theelepel en sui
kerschep cadeau. Tijdens de bruidsdagen,
De eerste jaren van de Tweede
Wereldoorlog bemerkten Waarlanders
weinig van de gebeurtenissen die de
Europese wereld op haar grondvesten
deed schudden. Het dagelijkse leven
van werken, zaaien, oogsten en de zorg
voor het gezin nam hen volledig in
beslag. Van de nieuwe wetten, die de
bezetter oplegde, trokken de Waarlan
ders zich weinig aan en gingen hun
eigen gang. Maar al zag het toekomst
beeld er weinig rooskleurig uit, de wet
van de natuur liet zich er niet door
tegen houden. Mensen werden verliefd,
trouwden en nieuwe kleine Waarlan
ders zagen het levenslicht. Gewoon,
omdat het zo ging. In 1942 was Nel
Bruin een jonge, pas gehuwde vrouw
die aan het begin van een nieuwe fase in
haar leven stond. Haar memoires over
haar jeugd, haar verkeringstijd en het
jonge moederschap ten tijde van de
oorlog worden in dit verhaal opgete
kend.
19
I
