DW*P
Jeruzalem, 3 august 1993.
Dear Dr. Vlessing,
Het leven ging door.
Hoogachtend,
Tot slot.
w.g. Nico Smit
Beeldmerk: Yad Vashem.
Betreffende:
Smit, Klaas en Christina - (5617)
geen woord meer uitbrengen. Hij is naar
boven gegaan en heeft daar vreselijk
gehuild. Moeder heeft hem zoveel moge
lijk proberen te troosten, maar de versla
genheid was zo groot. Wij hadden onze
vrijheid terug, maar voor deze jongen
heeft de oorlog verschrikkelijk veel kapot
gemaakt. De gedachte aan dit grote offer
zou hem zijn hele leven bijblijven.
Wij zijn verheugd u te kunnen mededelen
dat de Commissie voor het benoemen van
de Rechtschapenen op de bijeenkomst van
9-2-1993 heeft besloten de bovengenoem
de personen de titel te verlenen van de
Rechtschapenen onder de Volkeren. Deze
erkenning houdt in: het recht op een ere
medaille en het voorrecht om hun namen
te laten vermelden in de Tuin der
Rechtschapenen bij het Yad Vashem in
Jeruzalem.
Mijn vrouw en ik zijn afgelopen zomer in
Polen geweest en hebben daar een con
centratiekamp bezocht. Wat we daar heb
ben gezien is niet te beschrijven. Daar
word je aan het denken gezet. Laten we
hopen dat die ellende en beestachtigheden
de mensheid in de toekomst bespaard zul
len blijven. Want er zijn in deze wereld
nog zoveel mensen als Elias. Maar men
sen, als u dit leest bedenk dan, dat ik bij de
viering van vijftig jaar bevrijding, weer
heel veel terugdenk aan die periode met
onze vriend en onderduiker Elias.
Waarland, januari 1995
Piet Kleverlaan.
Dr. Mordecai Paldeil
Director
Dept, fot the Righteous.
Dr. Elias Vlessing
15 Lakeside Dr. Levittown.
PA. 19054 U.S.A.
Na de oorlog is Kees medicijnen gaan stu
deren in Zwitserland en liep stage in het
Alkmaarse Sint Elisabeth Ziekenhuis.
Daarna is hij verhuisd naar Israël, waar hij
als arts ging werken. Hij kwam in contact
met zijn broer, die daar een tuindersbe-
drijf was begonnen. Zij waren de enigen
uit het gezin die de oorlog hadden over
leefd. Na enkele maanden ontmoette hij
zijn vrouw, is getrouwd en beiden zijn ze
naar Amerika geëmigreerd. Daar werkten
zij samen in één ziekenhuis, hij als hart
en zijn vrouw als oogspecialist. Drie jaar
geleden is hij met zijn vrouw, zoon en
schoondochter bij ons aan de Waarddijk
geweest. Dat was een geweldig en emo
tioneel weerzien. Maar de vraag die hij
toen stelde, zal mij altijd bijblijven:
’’Nico, kenden jullie de gevaren die jullie
door mij hadden?” Dat we strafbaar
waren wisten we natuurlijk wel, maar dat
het gevaar zo groot was dat wisten we
niet. Zijn zoon barstte in tranen uit, hield
mij met beide handen vast en bedankte
mij voor de hulp aan zijn vader. Dat blijft
je altijd bij. Uit dankbaarheid heeft Kees
ervoor gezorgd dat een tegel met daarop
de namen van mijn vader en moeder in het
YAD VASHEM, de grot van de Recht
schapenen onder de Volkeren, ingemet
seld zal worden. Hij blijft een familielid
van ons, al zit hij dan nu wat ver weg.
Dankbaar zijn wij natuurlijk, dat wij hem
uit de handen van de Duitsers hebben
weten te houden, maar toch delen wij met
hem het verdriet van het verlies van zijn
familie. Zijn echte naam bleek Elias
Vlessing te zijn. Hij heeft, toen hij onder
duiker was, steeds een andere naam
gehad. Dit kwam ons gezin pas bij de
bevrijding aan de weet. Iedereen, die zich
in de oorlog speciaal voor de joodse
medemens heeft ingezet, wordt in Israël
bijzonder geëerd. In augustus 1993 ont
ving Elias Vlessing van het Yad Vashem
een brief met de volgende inhoud, die wij
voor u hebben vertaald.
13
I
