De bouw van een aula.
In 1987 vond bij het oudste deel
Pastoor A.H. van der Meulen woonde, als
geestelijk adviseur van de vereniging, op
25 januari 1972 de jaarvergadering van
Sint Paulus bij. Tijdens deze bijeenkomst
riep hij het bestuur op de mogelijkheden
voor een mortuarium in het dorp te onder
zoeken. In het verzorgingstehuis voor
bejaarden ’’Sabinahof’ was wel een kleine
aula, doch deze was uitsluitend bestemd
voor overleden bewoners van dit tehuis.
Alleen in uiterste noodgevallen wilde het
bestuur van de stichting Bejaardenzorg
medewerking verlenen aan een opbaring
in haar tehuis. Door de stichting Aula
Waarland werden diverse plannen op
papier gezet, verschillende mogelijkhe
den onderzocht, maar geen enkel plan
bleek realiseerbaar. De bouw van een aula
in Waarland was wel wenselijk en nood
zakelijk, maar bijna niemand wilde mede
werking verlenen. Ook de gemeente
Harenkarspel niet. Deze terughoudend
heid was er de oorzaak van dat de leden
van de stichting Aula Waarland deel gin
gen uitmaken van het bestuur van de
plaatselijke begrafenisvereniging. Het
plan dat het bestuur van Sint Paulus begin
1973 voor ogen had, aanpassing en uit
breiding in en nabij Sabinahof, werd door
het bestuur van de stichting Bejaarden
zorg afgewezen. Acht jaar lang werden er
door het bestuur van de begrafenisvereni
ging plannen gemaakt, maar niets leek
realiseerbaar. In de zomer van 1981 werd
het oude plan voor de inrichting van een
mortuarium in Sabinahof uit de ijskast
gehaald en besproken. Ineens kwam er
voor dit plan wel een meerderheid. In de
zomer van 1982 werd met de verwezenlij
king van dit plan gestart en eind oktober
van dat jaar was er ook in Waarland een - ----
passende voorziening op het kleine stukje van de begraajpïaats een uitbrei-
weg van de dood tot het graf. ding plaats.
matie van een lid van de vereniging
plaats. Met de toename van het aantal cre
maties werd de roep om een umenmuur of
een urnenveld op de algemene begraaf
plaats steeds meer gehoord. Het laten cre
meren van een dierbare overledene houdt
nog niet altijd in dat men dan ook direkt
kiest voor het verstrooien van de asresten.
In samenwerking en in overleg met de
gemeente Harenkarspel werd besloten dat
de vereniging in het kader van zelfwerk
zaamheid deze voorziening zelf zou reali
seren. De gemeente stelde hiervoor een
krediet van 16.534,- beschikbaar. In
samenwerking met enkele plaatselijke
aannemers en vrijwilligers is de umen
muur gebouwd. De eerste bijzetting van
een asbus kon eind oktober 1994 plaats
hebben.
27
I
