Doodgravers en kosters.
Van kerkhof tot begraafplaats.
25
den getrokken. Toen in 1953 de paarden
en de rijtuigen werden verkocht, kwam de
eerste lijkauto op het erf van Wolfs-win-
kel. De prijs van het vervoer met de auto
lag gelijk aan de prijs van het transport
met de koets, namelijk 25,00. In het
midden van de jaren ’50 werd Herman
Wolfswinkel door Boon’s Grafkisten-
fabriek te Enkhuizen als depothouder van
grafkisten aangezocht. Hij kreeg enkele
van de meest geleverde kisten in opslag.
Als er dan iemand was overleden kon hij
in korte tijd leveren. In Waarland was het
tot aan het midden van de jaren zestig nog
gewoon dat de plaatselijke timmerbedrij
ven David van der Gulik Zonen en Jo
Keet Zoon grafkisten op bestelling
maakten. Hoewel de kleinzoon van de
grondlegger van dit bedrijf, Herman
Wolfswinkel, zijn bedrijf begin 1987 aan
de heer P. Dekker heeft overgedragen,
bestaat het bedrijf Uitvaartverzorging
Wolfswinkel als zodanig nog steeds. Piet
Dekker besloot zijn bedrijf onder de naam
Wolfswinkel voort te zetten.
bijzonder groot, zodat de beschikbare
ruimte eerder dan verwacht kan zijn uit
gegeven.
Het aanleggen van het kerkhof, nabij de
nieuw te bouwen parochiekerk, werd in
de winter van 1919 door de mensen uit
Waarland zelf ondernomen. Men wilde zo
snel mogelijk een eigen kerkhof hebben.
De ingebruikname was al op 31 oktober
van dat jaar. Op die dag werd Anna Stoop-
Zut als eerste in Waarland begraven.
Ruim vijftig jaar lang was het bestuur van
de Sint Wulfram-parochie in staat het
kerkhof te onderhouden en de zorg voor
het laten begraven van overleden
parochianen op zich te nemen. Toen een
volgende uitbreiding van het kerkhof zich
begin jaren ’70 aandiende, besloot het
kerkbestuur kontakt met de gemeente
Harenkarspel op te nemen om te praten
over financiële steun, dan wel een overna
me van de begraafplaats. Besprekingen
leidden ertoe dat de gemeente een nieu
we, algemene, begraafplaats achter de
kerk realiseerde en dat zij het bestaande
kerkhof voor een symbolisch bedrag over
nam. Het kerkbestuur betaalde de
gemeente 10.000,- voor het achterstallig
onderhoud op het oude kerkhof en voor de
reeds ontvangen gelden voor grafrechten.
De gemeente heeft in 1987 en ook dit jaar
voor een verdere vergroting gezorgd. Bij
de laatste uitbreiding, in 1994, zijn beide
begraafplaatsen met elkaar verbonden.
Gehoopt wordt dat er voorlopig voldoen
de ruimte zal zijn om overledenen in
eigen dorp te kunnen begraven. De uitgif
te van familiegraven is in Waarland echter
Antoon Broersen, molenaar in de
Waarlands molen, werd door het kerkbe
stuur van de Sint Wulframparochie als
eerste doodgraver aangesteld. Voordat
Broersen naar Waarland kwam, woonde
hij in Ursem en ook daar was hij doodgra
ver. Dus kwam er een man met ervaring in
dienst. Zijn werkzaamheden van mole
naar waren zodanig dat hij wel tijd had
om zo nu en dan een graf te delven en na
de begrafenis weer te dichten. Het werk
moest echter niet worden onderschat. Het
kerkhof was namelijk aangelegd met
zware, weinig doorlatende, klei. Boven
dien was het in de begintijd normaal dat er
drie overleden personen in één graf wer
den begraven. Een graf spitten voor de
eerste bijzetting was een tijdrovende en
vermoeiende klus. Eind december 1925
werd Broersen uit zijn funktie ontslagen.
Piet Nieuwboer Sr. bood toen aan de zorg
van de graven op zich te nemen. Eind
1929 werd de heer J. Groothuizen als
grafdelver aangesteld. Hij bleef amper
drie jaar in dienst. Jaap Overman nam dit
werk daarna over en hij bleef totdat in de
Sint Wulframparochie de eerste koster
kwam. Op 2 mei 1948 kwam Jan Dekker,
zoon van de plaatselijke brandstofhande-
laar, als koster-tuinman in dienst van de
parochie en werd hij ook belast met de
zorg voor de graven en het onderhoud van
het kerkhof. Voor de koster kwam er zo nu
en dan een extraatje binnen. Het was een
gewoonte dat de koster ook de plaatsing
van grafstenen verzorgde. Hiervoor kreeg
hij van de steenhouwer wat provisie. Jan
Dekker kondigde zijn vertrek als koster
begin december 1952 aan. Per 1 januari
werd hem ontslag verleend. Hij werd door
Dirk van der Eng opgevolgd, doch ruim
een jaar later was de funktie van koster in
handen van Lou Kok. André Groen, zoon
van de voormalige sluiswachter in de
Waarlands polder, was de laatste koster in
Waarland. Op jeugdige leeftijd startte hij
op 7 mei 1956 zijn werkzaamheden. Als
er een kindergraf moest komen, dan kon
André dit zelf verzorgen. Moest er een
graf voor een volwassen persoon worden
gemaakt, dan werd de hulp van Jan van
der Kroon ingeroepen. Toen ook deze
koster zijn ontslag nam, was het niet ver
wonderlijk dat Jan van der Kroon als
doodgraver werd aangetrokken. Hij was
de schoonzoon van Jaap Overman en niet
onbekend met de werkzaamheden op het
I