Doodgravers en kosters. Van kerkhof tot begraafplaats. 25 den getrokken. Toen in 1953 de paarden en de rijtuigen werden verkocht, kwam de eerste lijkauto op het erf van Wolfs-win- kel. De prijs van het vervoer met de auto lag gelijk aan de prijs van het transport met de koets, namelijk 25,00. In het midden van de jaren ’50 werd Herman Wolfswinkel door Boon’s Grafkisten- fabriek te Enkhuizen als depothouder van grafkisten aangezocht. Hij kreeg enkele van de meest geleverde kisten in opslag. Als er dan iemand was overleden kon hij in korte tijd leveren. In Waarland was het tot aan het midden van de jaren zestig nog gewoon dat de plaatselijke timmerbedrij ven David van der Gulik Zonen en Jo Keet Zoon grafkisten op bestelling maakten. Hoewel de kleinzoon van de grondlegger van dit bedrijf, Herman Wolfswinkel, zijn bedrijf begin 1987 aan de heer P. Dekker heeft overgedragen, bestaat het bedrijf Uitvaartverzorging Wolfswinkel als zodanig nog steeds. Piet Dekker besloot zijn bedrijf onder de naam Wolfswinkel voort te zetten. bijzonder groot, zodat de beschikbare ruimte eerder dan verwacht kan zijn uit gegeven. Het aanleggen van het kerkhof, nabij de nieuw te bouwen parochiekerk, werd in de winter van 1919 door de mensen uit Waarland zelf ondernomen. Men wilde zo snel mogelijk een eigen kerkhof hebben. De ingebruikname was al op 31 oktober van dat jaar. Op die dag werd Anna Stoop- Zut als eerste in Waarland begraven. Ruim vijftig jaar lang was het bestuur van de Sint Wulfram-parochie in staat het kerkhof te onderhouden en de zorg voor het laten begraven van overleden parochianen op zich te nemen. Toen een volgende uitbreiding van het kerkhof zich begin jaren ’70 aandiende, besloot het kerkbestuur kontakt met de gemeente Harenkarspel op te nemen om te praten over financiële steun, dan wel een overna me van de begraafplaats. Besprekingen leidden ertoe dat de gemeente een nieu we, algemene, begraafplaats achter de kerk realiseerde en dat zij het bestaande kerkhof voor een symbolisch bedrag over nam. Het kerkbestuur betaalde de gemeente 10.000,- voor het achterstallig onderhoud op het oude kerkhof en voor de reeds ontvangen gelden voor grafrechten. De gemeente heeft in 1987 en ook dit jaar voor een verdere vergroting gezorgd. Bij de laatste uitbreiding, in 1994, zijn beide begraafplaatsen met elkaar verbonden. Gehoopt wordt dat er voorlopig voldoen de ruimte zal zijn om overledenen in eigen dorp te kunnen begraven. De uitgif te van familiegraven is in Waarland echter Antoon Broersen, molenaar in de Waarlands molen, werd door het kerkbe stuur van de Sint Wulframparochie als eerste doodgraver aangesteld. Voordat Broersen naar Waarland kwam, woonde hij in Ursem en ook daar was hij doodgra ver. Dus kwam er een man met ervaring in dienst. Zijn werkzaamheden van mole naar waren zodanig dat hij wel tijd had om zo nu en dan een graf te delven en na de begrafenis weer te dichten. Het werk moest echter niet worden onderschat. Het kerkhof was namelijk aangelegd met zware, weinig doorlatende, klei. Boven dien was het in de begintijd normaal dat er drie overleden personen in één graf wer den begraven. Een graf spitten voor de eerste bijzetting was een tijdrovende en vermoeiende klus. Eind december 1925 werd Broersen uit zijn funktie ontslagen. Piet Nieuwboer Sr. bood toen aan de zorg van de graven op zich te nemen. Eind 1929 werd de heer J. Groothuizen als grafdelver aangesteld. Hij bleef amper drie jaar in dienst. Jaap Overman nam dit werk daarna over en hij bleef totdat in de Sint Wulframparochie de eerste koster kwam. Op 2 mei 1948 kwam Jan Dekker, zoon van de plaatselijke brandstofhande- laar, als koster-tuinman in dienst van de parochie en werd hij ook belast met de zorg voor de graven en het onderhoud van het kerkhof. Voor de koster kwam er zo nu en dan een extraatje binnen. Het was een gewoonte dat de koster ook de plaatsing van grafstenen verzorgde. Hiervoor kreeg hij van de steenhouwer wat provisie. Jan Dekker kondigde zijn vertrek als koster begin december 1952 aan. Per 1 januari werd hem ontslag verleend. Hij werd door Dirk van der Eng opgevolgd, doch ruim een jaar later was de funktie van koster in handen van Lou Kok. André Groen, zoon van de voormalige sluiswachter in de Waarlands polder, was de laatste koster in Waarland. Op jeugdige leeftijd startte hij op 7 mei 1956 zijn werkzaamheden. Als er een kindergraf moest komen, dan kon André dit zelf verzorgen. Moest er een graf voor een volwassen persoon worden gemaakt, dan werd de hulp van Jan van der Kroon ingeroepen. Toen ook deze koster zijn ontslag nam, was het niet ver wonderlijk dat Jan van der Kroon als doodgraver werd aangetrokken. Hij was de schoonzoon van Jaap Overman en niet onbekend met de werkzaamheden op het I

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 1994 | | pagina 27