ZESTIG JAAR UITVAARTVERZORGING. Rouwkoets of auto. Patroonheilige St. Paulus. 24 Beurtdragers in plaats van buurt- dragers. gekozen. Dit waren de heren Jaap Bakker, Jan Bruin-Bruin, Arie Groen-Kuijs, Cor Klaver, Jan Schuijt en Arie Zutt-Ruiter. De heren Joop Jonker en Jan Volkers wer den aangesteld als reservedragers. Gert Lantman, die vanaf de oprichting van de vereniging in 1934 voorloper was, kreeg ook de leiding over het vaste korps. Het aantal dragers werd van acht naar zes teruggebracht. 1$ Tijdens deze eerste vergadering werd ook het reglement, dat uit vijfendertig artike len bestond, behandeld. In zekere zin wer den in dit reglement de rechten en de plichten van de leden beschreven. Een van de verplichtingen was dat de mannelijke leden bij toerbeurten moesten dragen. Personen van 65 jaar of ouder werden door het bestuur van Sint Paulus vrijge steld van deze dragersplicht. Drukke werkzaamheden op het bedrijf leidden niet tot vrijstelling van het dragen Voor de oprichting van de begrafenisver eniging was het op het platteland de gewoonte dat buren zorgden voor het uit dragen van de overledene uit het sterfhuis en de begeleiding naar de kerk en het kerkhof. Tijdens de oprichtingsvergadering werd door de aanwezigen op Jac Hoebe, die deze bijeenkomst leidde, sterke druk uit geoefend om toch vooral te kiezen voor buurtdragers. De kans dat de leden zou den moeten dragen was dan immers niet zo groot. Het verplichte dragen werd door velen als een belemmering gezien om lid te worden van de begrafenisvereniging Sint Paulus. Ondanks het verzet werd er toch gekozen voor het beurtdragen. Toen in het vroege voorjaar van 1952 de vereniging er uiteindelijk toe overging om vaste dragers aan te stellen, was dit voor veel mensen in Waarland aanleiding om zich als lid van de uitvaartvereniging op te geven. Het ledenaantal nam in dat jaar met meer dan elf procent toe en steeg tot 666 leden. Uit een groep van elf personen werd het eerste korps van vaste dragers De naam Wolfswinkel is in Waarland en wijde omgeving onlosmakelijk verbonden met uitvaartverzorging. Dat komt doordat drie generaties Wolfswinkel zich aan de Laanderweg in Heerhugowaard-Noord met rouwtransporten en uitvaartverzor ging hebben beziggehouden. De grootva der van Herman Wolfswinkel, ook Herman geheten, kocht in 1906 het sta- tionskoffiehuis en de stalhouderij van Willem Koopman. In het begin van deze eeuw werden er in onze omgeving in diverse plaatsen begrafenisverenigingen opgericht. Zo kwamen er in Dirkshom, Hensbroek, Nieuwe Niedorp en Noord Scharwoude verenigingen met de zeer toepasselijke naam ’de Laatste Eer’. Opa Wolfswinkel diende zich bij deze vereni gingen aan en vroeg bestuurders voor het rouwtransport in aanmerking te mogen komen. Bij de rijtuigenmakerij van Jac. Met in Heerhugowaard-Zuid had Wolfs winkel een rouwkoets en enkele volgrij- tuigen laten maken. Op deze wijze zette hij zijn eerste stappen in de wereld van de uitvaartverzorging. Het is niet helemaal zeker of Hermans opa toen ook het rouw transport in Waarland verzorgde. Voordat er in Waarland op 1 november 1919 een eigen parochie kwam, werden de overle denen uit Waarland begraven in de plaats waar hun parochiekerk stond. Voor de mensen in de Slootgaard- en Waarlands- polder was dit ’t Veld en voor de bewo ners van de Speketerspolder Tuitjenhom. Zij die in de Smeugelpolder en het zuid oostelijke deel van Waarland woonden, gingen naar Heerhugowaard-Noord. Toen er bij de stichting van een eigen parochie ook een eigen kerkhof kwam, werden de mensen in eigen dorp begraven en ver zorgde Herman Wolfs-winkel het trans port met de rouwkoets. De kosten hiervan bedroegen in 1935 17,50. De koets werd meestal door twee zwarte Gelderse paar- Het was 7 oktober 1994 zestig jaar terug dat er in het toenmalige café de Tortelduif van Willem Dekker aan de Kerkweg te Waarland een bijeenkomst werd be-legd die tot doel had te komen tot de oprichting van een begrafenis vereniging op rooms katholieke grond slag. Het initiatief tot deze oprichtings vergadering kwam van pastoor Vollering, de grondlegger van de Sint Wulfram-parochie. Op voorstel van de pastoor werd besloten de vereniging onder de bescherming van Sint Paulus te stellen. Alle aanwezigen bij deze ver gadering, 33 in getal, gaven zich op als lid van de nieuwe vereniging. 11 COKÜ hos

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 1994 | | pagina 26