JEUGD IN EEN JEUGDHUIS.
ih
fJl
Een jeugdhuis voor de jeugd.
Waarland kende altijd al een bloeiend ver
enigingsleven, maar de Duitse bezetter
verbood in de oorlogsjaren uiteindelijk
alle verenigingen. Er mocht slechts verga
derd worden met speciale toestemming
van de bezetter. Toen de oorlog was afge
lopen, pakte men weer snel de draad op.
Er werd keihard gewerkt aan de opbouw
van ons land. Vertier en ontspanning
zocht en vond men vooral in het eigen
dorp. En om dat een plaats te geven, dacht
pastoor Verhaar aan een eigen honk voor
de jeugd, een jeugdhuis. Ook pastoor
Vollering had in die richting gedacht. Hij
had in 1924 al een aantal mensen bereid
gevonden om mee te werken aan de plan
nen voor een zogenaamd Patronaatsge-
bouw. Die commissie was nooit verder
gekomen dan de verwerving van een stuk
grond van 13 snees, een schenking van
een parochiaan. Na de oorlog was de situ
atie niet veranderd. Verenigingen misten
voor hun activiteiten een eigen honk. De
voetbal gebruikte een deel van de vroege
re paardestal als kleedkamer en voor de
wekelijkse trainingen de openlucht. De
jeugdbeweging had een ander deel van
diezelfde paardestal en een deel van een
afgelegen oude boerderij van Gert Groen
in gebruik. Verder was men voor vergade
ringen en bijeenkomsten aangewezen op
Na de oorlog kocht de parochie de plaatselijke cafés. Pastoor Verhaar zat
enkele barakken. er maar mee.
Gymnastiek in het concentratie
kamp Schoorl.
Jeugd in een eigen honk, weg van kroeg
en café. Pastoor Verhaar zat er maar
mee. Hij was in 1947 benoemd tot pas
toor in Waarland. Een vriendelijk dorp
met hardwerkende mensen en veel
jeugd. Met name de jeugd ging hem bij
zonder ter harte.
Een van de bloeiendste verenigingen van
voor de oorlog was de jeugdbeweging. De
Kruisvaart en Sint Janknapen. Onder die
namen werkte een vereniging met 150
leden. Zij hadden hun clubmiddagen of
-avonden in een zaal van een café, de
oude paardestal of het oude boerenhuis.
Na de oorlog wilde men zo snel mogelijk
de vooroorlogse situatie herstellen. In eer
ste opzet koos men voor de verkennerij en
welpen. Maar in die tijd hield men, en dat
was te begrijpen zo kort na de oorlog,
bepaald niet meer van uniformen. Ook
strenge regels werden niet meer zo
gewaardeerd. Gekozen werd voor Jong
Nederland, een vriendelijker vorm van
jeugdbeweging. Van verschillende kanten
werd aangedrongen op de bouw van een
patronaatsgebouw. Pastoor Verhaar zocht
een aantal Waarlanders bij elkaar, die hun
schouders onder een dergelijk project
wilde zetten. In Willem Dekker Hz, Gert
Poland en Piet Bekker vond hij medestan
ders. Een terrein had de parochie al in
bezit en op het oog, een stuk land ten wes
ten van het kerkgebouw aan de Kerkweg
en ten oosten van het nieuwe pad (tegen
woordig de Jonkerstraat). Maar hoe kwam
je met die naoorlogse schaarste aan bouw
materialen? Gert Poland had een idee. In
Schoorl stond een aantal barakken te
koop, die in de oorlog door de Duitsers
waren gebruikt als huisvesting voor het
concentratiekamp Schoorl. Voor f. 5.200,-
werd de parochie eigenaar van twee
barakken. Met de nodige hand- en span
diensten werden ze gesloopt en opgesla
gen in het oude huis van Gert Groen.
(Deze stolpboerderij stond aan de ring-
sloot tussen Waarland en de Bleekmeer-
polder, tegenwoordig aan de Nieuwe
Polderweg en bewoond door de familie
Vrijsen.) Het begin was er, maar hoe nu
verder?
Het parochiebestuur en het aktiecomite
hadden een eenvoudige schets gemaakt:
een hoofdgebouw met twee zijvleugels
(barakken). De bisschoppelijke bouwin-
spectie vond dat plan te mager en omdat
de parochie vrijwel geen schulden meer
had, kon men best verplichtingen aangaan
om er iets moois van te maken. Aan archi
tect Overtoom uit Schagen werd opdracht
gegeven de plannen verder uit te werken.
Hij ontwierp een schitterend gebouw
waarin het oude materiaal van de barak
ken kon worden verwerkt. Aannemers
bedrijf D.van der Gulik en Zn. mocht het
18
