De balans werd opgemaakt. koopgedrag van de klant. Veel mensen waren inmiddels in het bezit van een auto en gingen voor hun boodschappen naar de supermarkt en andere grote winkels. Nic zag vooruit en vreesde dat deze tendens zich in de komende jaren zou voortzetten. Hij kon twee dingen doen. Of zijn winkel enorm vergroten, waar hij echter niet de ruimte voor had, óf met het bedrijf stop pen. Waarland, maart 1994 Jeanet Stroet. met de kaartjes brat, de wintertruien en de wasknijpers, de hele winkel moest leeg. De planken en gondola’s, de schappen en vitrines, ze deden geen dienst meer. De winkel voor de woning hield na 58 jaar op te bestaan. De banen baaien stof en zach te speelballen werden verruild voor bow lingbaan en bowlingbal. En Waarland was een winkel armer. De officiële heropening in oktober 1968. In de deuropening Jo en Wies van der Gulik- Weijers. In de winkel zien we o.a. Jan Zuijdam en zijn vrouw Gurie Slijker- man. Tijdens een middenstandsvergadering bracht hij nog het idee naar voren om gezamenlijk met drie of vier middenstan ders in de lege schuur van Willem Dekker (nu garage de Waard) een supermarkt op te zetten. Hij kreeg voor dit plan geen bij val. Niet lang daarna kregen Nic en Sjaan een uitnodiging van Corry Bos (de oudste dochter van Jan Bos) en haar man Piet om met zijn vieren te gaan bowlen in Zaandam. Dit gezellig avondje uit bracht Nic op het idee met zijn bedrijf een ande re richting in te slaan. Het begrip bowling was in Nederland in opmars en Nic’s ken nismaking met deze sport had hem in vuur en vlam gezet. Het plan tot het opzetten van een bowling bleef in zijn hoofd spelen. Hij ging zelfs naar Engeland om ervaring op te doen met deze sport en om aan de weet te komen wat er allemaal voor nodig was om zo’n bedrijf te kunnen beginnen. In 1976 hakte hij de knoop door en besloot de zaak tot bowling te verbouwen. Een grote oprui ming van alle voorraden was het gevolg. Het glaswerk, de Gero Zilmeta-cassettes, de babykleertjes en de knopen, samen 22

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 1994 | | pagina 24