Een glashelder plan.
Sjaan als klant bij Nic.
Uit de W4 van
16 september 1972.
vloerbedekking minder zwaar met zo’n
jonge werklustige knecht. Zijn avonduren
en vrije tijd vulde Nic in met leren en nog
eens leren. In de zes jaar dal hij bij Jan
Bos werkzaam was, behaalde hij heel wat
diploma’s te weten: middenstand,
textiel A, woninginrichting, meubelstof-
feerderij, kleinvak en confectie. En vond
hij ook nog tijd om met zijn Sjaan te trou
wen. Het jonge stel woonde tot 1963 in
een noodwoning met schuurtje aan de
Veluweweg D 79a voor een wekelijkse
huurprijs van drie gulden en vijftig cent.
In dat huisje zijn twee kinderen geboren.
Na vier en een half jaar verhuisde het
jonge gezin naar Kerkstraat 11De vorige
bewoonster van dat huis was de moeder
van Jan Bos. Na haar overlijden werd Jan
Bos eigenaar van dit pand. Jan en Nic
waren overeengekomen dat, zodra Nic in
de zaak kwam te wonen, Jan Bos zijn
intrek in het huis van zijn moeder zou
nemen. Ernaast op nummer 9 woonde
Wilhelmina Burger, de weduwe van Piet
Bekker. De toekomstige eigenaar woonde
dus naast de vorige eigenaar in het huis
van de huidige eigenaar van Kerkstraat
40! In 1963 toen Nic de zaak kocht, nam
hij spoedig een winkelmeisje in dienst,
Nel Broersen. Zeventien jaar lang was zij
een vertrouwd gezicht in de winkel, ze
hoorde gewoon bij de familie en het
bedrijf. Samen met Sjaan en ander win
kelpersoneel droegen zij er zorg voor dat
de zaak floreerde en gezond bleef.
In Nies achterhoofd ontstonden gewaagde
plannen die hij in 1968 vorm gaf. De eta
lages aan de voorzijde moesten een betere
aanblik krijgen. In zijn achtertuin pro
beerde hij zijn ontwerp met stukken plat-
glas uit om te zien wat voor effect hel
teweegbracht. Toen hij constateerde, dat
zijn idee goed zicht zou geven, liet hij
twee schuine ramen lot de grond aan toe
in de voorzijde van de winkel zetten. Ook
werden er ruiten aan weerszijden van het
portaaltje geplaatst, zodat de winkel in
zijn volle breedte kon worden bekeken.
De prijzende opmerkingen voor deze
opmerkelijke etalages waren dan ook niet
van de lucht. Na de verbouwing sprak Jan
Bruin (Centra) als voorzitter van de mid-
denstandsvereniging een woordje en
noemde hij Nic Zonneveld een durfal en
de boer Koekoek van de middenstand. Nic
kon praten als Brugman. Hij zegt daar
over van zichzelf: ”Ik kletste de kleuren
op het tapijt.” In de winkel stonden Sjaan
en de winkelmeisjes iedere dag klaar om
de klanten zo attent mogelijk te helpen,
terwijl Nic en zijn neef Siem Zonneveld
het woning inrichtingswerk voor hun reke
ning namen. Als stoffeerder voerde Nic
het werk bij de klant thuis uit. Hij maakte
dan soms leuke voorvallen mee. Zoals bij
dat vrouwtje waar hij zeil in een kamertje
moest leggen. Ze was aan de schoonmaak
en stond hoog op een trap hel plafond uit
te nemen. Terwijl ze zo bezig was, vroeg
ze aan Nic of hij haar die speld wilde aan
geven die op de vensterbank lag. "Wat
moetje daar nu mee?” vroeg Nic. "Nou”,
zei ze. "die steek ik in het plafond, dan zie
ik precies waar ik ben gebleven.”
Voor de inkoop van meubels ging hij, al
dan niet samen met de klant, naar
Krommenie of Amsterdam. Al werkend
voor de dagelijkse boterham verstreken
de jaren en was de winkel weer aan een
verbouwing toe. Maar ondertussen was er
een verschuiving op gang gekomen in het
21
Eef gaat trouwen,
daarom is er plaats voor
een WINKELMEISJE
leeftijd: plm.16 jaar
sollicitaties:
't liefst 's avonds.
Voor woninginstallatie
kunt u zeker bij ons slagen, als u overdag niet kunt komen,
bel dan: 02262-1232, dan kunt u 's avonds ook terecht 1
Kerkstraat 40 - Waarland
